🏀 Biz Bu Kitabı Mekke Ve Çevresine Gönderdik

Korkutmaktır "Şehirlerin anası (olan Mekke'de) ve onun çevresinde bulunanları uyarman ve asla şüphe olmayan toplanma günüyle onları korkutman için, sana böyle Arapça bir Kur'an vahyettik. (İnsanların) bir bölümü cennette, bir bölümü de çılgın alevli cehennemdedir. (Şura 7) Korkutma, Kuran'la olacaktır. Bizimİlahımız da sizin İlahınız da bir ve aynı İlahtır ve Biz O’na gönülden teslim olduk.” [16,125; 20,44; 57,25] 47 – Biz, işte sana da bu Kitabı indirdik. Daha önce kitap verdiğimiz kimseler buna da iman ederlerdi. Şunlardan da ona iman edenler vardır. Bizim âyetlerimizi kâfirlerden başkası inkâr etmez. Bizonu anlayasınız diye Arapça okunmak üzere gönderdik" (Yusuf Suresi, ayet 1-2). "Anlayasınız diye biz onu Arapça bir Kur’an olarak indirdik" (Yusuf Suresi, ayet 2) "Ey Muhammed! Böylece şehirlerin anası olan Mekke’de ve çevresinde bulunanları uyarman için sana Arapça okunan bir kitap vahyettik" (Şûra Suresi, ayet 7) “Gerçekleri içeren bu kitabı sana biz indirdik ki sana gösterdiğimiz şekilde insanlar arasında hüküm veresin. Sakın hainlerin savunucusu olma.” (Nisa 4/105) Toplam dört ayette Muhammed aleyhisselamın, Kitabı ve hikmeti ümmetine öğretmesinden ve onları geliştirmesinden söz edilir. O ayetlerden biri şöyledir: 24- Bu iki grubun örneği; kör ve sağır ile gören ve işiten gibidir. Örnekçe bunlar eşit olur mu? Yine de öğüt alıp-düşünmeyecek misiniz? 25 - Andolsun, Biz Nuh'u kavmine gönderdik. (Onlara:) "Ben sizin için ancak apaçık bir uyarıp-korkutucuyum." 26 - "Allah'tan başkasına kulluk etmeyin. Ben size (gelecek olan) acı bir YusufSuresi, 73. ayet: "Allah adına, hayret" dediler. "Siz de bilmişsiniz ki, biz (bu) yere bozgunculuk çıkarmak amacıyla gelmedik ve biz hırsız değiliz." Kasas Suresi, 83. ayet: İşte ahiret yurdu; Biz onu, yeryüzünde büyüklenmeyenlere ve bozgunculuk yapmak istemeyenlere (armağan) kılarız. (Güzel) Sonuç takva sahiplerinindir. Fulltext of "Mekki Surelerde Mü'min Kimliğinin Oluşumu Ve Gayrimüslimlerle İlişkileri Sami Kilinçli" See other formats Eo76Gq. O kendini bütün kavimlere gelmiş bir kitap olarak sadece Araplar için düzenlendim açıkça SADECE ARAPLARA GELDİĞİM İÇİN ARAPÇAYIM kendini bütün kavimlere ve bütün dillere gelmiş bir kitap olarakmı sunuyor?Yoksa sadece Arap Kavmine gelmiş bir kitap olarakmı sunuyor?Altın soru budur ve bu soru eşliğinde Kuran kavme başka değil,sadece o kavmin kendi diliyle kavmin kendi içinden bir peygamber yollayarak bunu onlara anlatabilirİBRAHİM 4 KURANO zaman Türk kavminede sadece Türkçe konuşan bir peygamberle,Türkçe inen bir mesajla seslenmesi bir Tanrı Türk Kavmine de Türkçe inmeyen bir kitapla,Türk olmayan bir peygamberle seslenmek istemeyecektir. Bu ayet aşağıdaki gibi de tercüme iki tercümede aynı kapıya bütün peygamberleri başka değil;sadece kendi kavminin diliyle kendi kavmine onlara anlatabilsin.İBRAHİM 4 KURANGörüldüğü gibi gönderilen peygamber ile gönderildiği kavmin dili,yani sorumlu tutulacak kavmin dili aynı olmalı,farklı olmamalı diyor İbrahim 4 nolu ayet. Yani hiç bir peygamber kendi dilini anlamayan yabancı kavimlere kendi dilini anlayan kendi kavmine yollanıyor her kavim kendi dilini konuşan kendi içinden bir peygamberden mesaj dilde bir mesajdan sorumlu tutulmamış oluyor. Yani her kavmin kendi dilini konuşan kendi içinden olan bir uyarıcı peygamberi olmalıdır bu ayete peygamberde kendi dilini anlamayan kavimler için değil,kendi dilini anlayan kendi kavmi için yollanmış oluyor. Peki Muhammed ve Kuran mesajı bu konuda istisnamıdır?Elbetteki Kuran mesajınında bir kavim için olduğunu,bütün kavimler için olmadığını Kuran’ın ayetleri Arapça açıklandı,bir kavmin bilecek olması için FUSSİLET 3 KURANGörüldüğü gibi ayet Kuran bütün kavimler içindir diller içindir demiyor. Bir kavmin dili göz önünde bulunduruluyor,bir kavmin bilmesi göz önünde kavimlerin bilmesi yada bütün kavimlerin dilleri göz önünde tutulmuyor. O kendisinin düzenleniş amacı hakkında sadece Arap diline ve Arap Kavmine yönelik ifadeler kullanır. Bu ayetteki TEK KAVİM İÇİNLİ KAVMİN-لِّقَوْمٍ sözü tercümelerde görmezden gelinir. Ve ayetteki YA’LEMUيَعْلَمُونَ kelimesi BİLEN DURUMUNA GELME anlamındadır ve ayette tek kavim kelimesiyle bağlantılı kullanılmıştır. Fussilet 3 nolu ayet Meryem 97 nolu ayetle birlikte okunursa durum daha iyi anlaşılır Meryem suresi 97 nolu ayet Kuran bütün kavimleri uyarman içindir kavmi uyarman içindir demiş.Biz o Kur’ân’ı senin lisanınla kolaylaştırdık ki, onunla inatçı bir kavmi müjdeleyesin ve uyarasın.MERYEM 97 KURANBu Kuran’ın ayetleri Arapça açıklandı,bir kavmin bilecek olması için FUSSİLET 3 KURANArapça olmasaydı o tek kavim olma durumuna anlayabilmeniz için Kuranı Arapça indirdikYUSUF 2 KURANSiz derken Arapça konuşan Arap kavmini kastetttiği çok ayetin Siz Japonların anlayabilmesi için Kuranı Arapça indirdik anlamına gelmediği açıkça kendini Araplarla Arapların anlamasını göz önünde mucize sadece uyarıcı bir kavimlerin her birinin kendi uyarıcı peygamberihidayetçisi vardırRAD 7 KURANVe her kavmin uyarıcı peygamberi de o kavmin kendi dilinde olmalıdır Kurana göreBiz bütün peygamberleri başka değil;sadece kendi kavminin diliyle kendi kavmine onlara anlatabilsin.İBRAHİM 4 KURANHer kavme başka değil,sadece o kavmin kendi diliyle seslenen o kavmin kendi içinden bir peygamber onlara anlatabilirİBRAHİM 4 KURANPeki bu neden böyledir?Neden bir kavmin sorumlu tutulacağı mesaj o kavmin kendi dilinde inmiş olmalıdır?Çünkü her kavmin yabancı dilde inen mesaja itiraz hakkı vardır Kurana yabancı dilde inmişse bunun sakıncalı ve istenmeyen bir durum yaratacağını söyleyen bizzat Kuran’ın onu Arapça bir Kuran kılmasaydık,neden dilimizde inmedi,Arap olana Arapça olmayan bir kitap yollanırmı hiç derlerdiFUSSİLET 44 KURANO zaman Türklerinde neden dilimizde inmedi?Türk olana Türkçe olmayan kitap yollanırmı hiç? deme hakları vardır. Hatta Araplar bizden öncekilere inen kitaplar bize yabancıydı,okunuşları dilimize yabancıydı demesinler diye Kuran’ın indirildiğini söyleyen ayetler vardır.“Kitap, yalnız bizden önceki iki topluluğa indirildi, biz ise onların okunmasına yabancıydık” demeyesiniz diye.ENAM 156-kuran”Arap Kavmi bize kendi dilimizde kitap inmedi,okunmasına yabancı olmadığımız kitap inmedi demesinler diye Kuranın indirildiği böylece belirtiliyor o zaman Türklerin de neden bize kendi dilimizde kitap inmedi,okunmasına yabancı olmadığımız kitap inmedi deme hakları senin için ve kavmin için bir ve Kavmin ondan sorumlu tutulacaksınızZUHRUF 44 KURAN Yine bütün kavimler ondan sorumludur kavimler ondan sorumludur demeyi unutmuş pürüzsüz bir Arapçanın dışında indirmedik ki,korunabilsinlerZUMER 28 KURANO halde Türklerin korunabilmesi için de pürüzsüz Türkçe bir kitap inmelidir. Kuran tek kavim demekle tek kavmin özelliklerinide sayar. MUHAMMED’DEN ÖNCE ATALARI HİÇ UYARILMAMIŞ OLAN BİR KAVİMDİR Seni ataları uyarılmamış olan o bir kavmi uyarman için gönderdikYASİN 6 KURANYoksa onu kendisi uydurdumu diyorlar?Hayır o önce hiç bir uyarıcı/peygamber gelmemiş olan o tek kavmi uyarman için sana indirildiSECDE 3 KURANVe biz onlara senden önce bir uyarıcı/peygamber yollamadık,kitaplarda vermedikSEBE 44 KURANARAPÇA OLANI ANLAYABİLEN,ARAPÇA OLMAYANA İTİRAZ EDEN BİR KAVİMKuranı anlayabilmeniz için Arapça indirdikYUSUF 2 KURANŞimdi bu ayeti Japonlara uygulayın;ey japonlar,Kuranı anlayabilesiniz diye Arapça onu Arapça kılmasaydık,neden dilimizde inmedi olana Arapça olmayan kitap yollanırmı hiç derlerdiFUSSİLET 44 KURANPeki ya Türkler deseki neden dilimizde inmedi?Türk olana Türkçe inmeyen kitap olumu hiç deseler?Ayet Türklere bu itiraz hakkını tanıyor. Asla doğru çeviremiyecekleri bir özel ayet suresi bütün amacının tek kavmin sorunlarını çözmekten ibaret olduğunu söylüyor bu sebeple Nahl asla doğru bütün kelemeleri aşağıda veriyorum. وَمَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ إِلاَّ لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُواْ فِيهِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ve mâ enzelnâ=ve biz indirmedik,aleyke el kitâbe=sana kitabı,illâ=den başka,li tubeyyine=açıklaman için,lehum=onlara,ellezî ihtelefû=ihtilafa düşmüş/düştükleri, fî-hi=ona dair/onun hakkında,ve huden=ve hidayet,ve rahmeten=ve rahmet,li kavmin=tek kavim için,yu’minûne=iman etmeleri/müminlik Kitabı sana başka şey için değil,sadece kendi arasında ihtilaf yaşayan tek kavim içinli kavmin uyarı,hidayet ve rahmet olarak etsinlerNAHL 64 KURAN Kuranın iniş amacının tek kavmin sorunlarını çözmekle sınırlı olduğunu açıkça söylediği için,bu ayeti asla doğru çevirmeyeceklerdir. KURANI EVRENSEL GÖSTERMEK İÇİN YAPILAN SAHTEKARLIKLARBütün bunları gören Molla takımı bunları örtbas etmek için çeşitli hilelere baş vurdularBilerek anlamından saptırılan bazı ayetlerle konuyu hasır altı etmeye çalıştılar. Şimdi onların hilelerine değinelim birazcık 1-MEKKENİN ÇEVRESİ DEYİMİNİ BÜTÜN DÜNYAYI KAPSAYAN BİR HALE SOKMAK İSTEDİLER 2-KURANDAKİ İNSANLAR KELİMESİNİ YERYÜZÜNDEKİ BÜTÜN İNSANLAR OLARAK SUNMAYA ÇALIŞTILAR 3-KURANDAKİ ALEM KELİMESİNİ BÜTÜN YARATIKLAR ANLAMINDA KULLANMAYA ÇALIŞTILAR. Şimdi bu hilelerin ayrıntılarına bakalımMEKKENİN ÇEVRESİ BÜTÜN DÜNYA ANLAMINA GELİR Mİ?Bu kutsal mubarek ellerindekini şehriMekke ve çevresindekileri uyarman için indirdikENAM 92 KURANKuranı sana Arapça indirdikki ana kentmekke ve çevresini uyarabilesinŞURA 7 KURANŞimdi bu ayetlere bakıp mekkenin çevresi bütün dünya ve bütün insanlıktır elbetteki açık bir çevre derken civarı dünyayı çıkar Kutsal yerdesin,tuvadasınTAHA 12 KURANEy musa bu ateş ve çevresindekiler mubarek kılındıNEML 8 KURANEğer çevre demek bütün dünya demekse o zaman ateşin çevresindekiler kutsal kılındığına göre,bütün dünyadakiler kutsal kılındı mı diyecekler? Ateş ve çevresi kutsal olduğu için Musa papuçlarını çıkarmak zorundadır. Eğer ateşin çevresi bütün dünyaysa o zaman bütün dünya kutsal kılınmıştır ve musa dünyanın her yerinde çıplak ayakla gezmek zorunda aksa ve çevresi mubarek kılınmıştırİSRA 1 KURANÇevre demek bütün dünya demekse o zaman;mescidin çevresi kutsal kılındı derken dünyanın her yeri kıtsal kılındı mı demiş oluyor? Görünen o ki çevreden kasıt sadece civarıdır. Yani kabenin çevresinde 7 defa dolaşmaktavaf bütün dünyanın etrafını 7 defa dolaşmak olmadığı gibi,mekkenin çevresi de,kudüsün çevreside,ateşin çevreside yakın çevre anlamına dünya anlamında değil. Zaten Kuran Mekkenin Çevresini ARAPÇA KONUŞANLARLA SINIRLANDIRMIŞTIR Mollalar,mekke civarı diyen ayetlerin bütün insanlıgı kastettiğini iddia etsede,durum hiç öyle ayetler Mekke Civarı kelimesine Arapça konuşulan civar olması gibi bir ön koşulda ARAPÇA kelimesi konulmamış olsa mollalar paçayı ayetler açıkça Arapça bilenlerden ve Arapça konuşanlardan ibaret bir çevreden Kuran ın Arapça inmesinin sebebini de MEKKE VE ÇEVRESİNDEKİLERİN ARAPÇA KONUŞANLARDAN İBARET OLMASINA BAGLIYORKuranı sana Arapça indirdik ki,ana kentmekke ve çevresini uyarabilesinŞURA 7 KURANBundan önce bir rahmet ve önder olan Musanın kitabı LİSANI ARAPÇA OLAN KİMSELERİ uyarman için indirilen bir kitaptırAHKAF 12 KURANAslında TEK ANA KENT YOK PEK ÇOK ANA KENT her kavmin bir ana kenti ve çevre kentleri Kudüs,Arapların Mekke Bir ana kentin çevresi diğer ana kentin çevresi başlayınca sona eriyor. Ve her kavmin ana kentine ve çevresine ayrı bir peygamber gerekiyorRabbin memleketlerin ana kentlerine peygamberler yollamadıkça o memleketleri helak etmezKASAS 59 KURANSen peygamberlerden kavimlerin her biri için ayrı bir peygamber vardırRAD 7 KURANAslında anlatılmak istenen bir kavmin her şehrine değil sadece ana kentine peygamber kente yollanan peygamberin o kavmin çevre kentlerinede yollanmış elbetteki her beldeye ayrı bir peygamber yollardıkFURKAN 51 KURANAma hayır bunu yapmıyoruz kavmin sadece ana kentine peygamber yolluyoruz diyor. KURANDA İNSANLAR KELİMESİ BÜTÜN İNSANLIK ANLAMINA GELİYOR MU?Deki ey insanlar topluluğu ben sizleri uyarmak için geldimARAF 158 KURANSeni bütün gönderişimiz insanlara uyarıcı olmandır,başkası şey değilSEBE 28 KURANBu ayetleri göstererek bakın insanlara gönderildin diyor,o zaman bütün insanlara gönderildi anlamı çıkar diyorlar. Buda bilinçli yapılan bir aldatmaca ve Kuran insanlar yada insanlar topluluğuLİ EN NASİ derken PEYGAMBERİN KAVMİNDEN OLAN İNSANLARI İNSANLAR derken BİR KAVMİN İNSANLARI asayla taşa vurunca sular fışkırdı ve bütün insanlarkulli en nasi o sudan içtilerBAKARA 60 KURANŞimdi bütün insanların o suyu içmesi ne anlama geliyor?Çinden Brezilyaya kadar bütün insanlar mı?Yoksa sadece Musa nın kavminden olan bütün insanlar mı? Açıkça bütün insanlar diyerek tek kavmin bütün insanları kavminden olan bütün şey muhammed içinde insanlara gönderdik derken Muhammedin kavminden olan insanları dedi ey Musa;seni bütün insanların başı olarak ve sözlerimleARAF 144 KURANŞimdi ne diyelim?Musa bütün yeryüzü insanlarının başınamı getirildi?Elbetteki bütün insanlardan kasıt Musa kavminden olan insanların tamamıdır. Aynı şekilde Muhammedi insanlara yolladık derkende;kendi kavminden olan bütün insanlara gönderdik demiş oluyor. Bütün kavimlerin bütün insanlarına Musa sadece kendi kavmi olan insanlara gelmişse,Muhammed de sadece lisanı Arapça olan insanlara gelmiştirBundan önce bir rahmet ve önder olan Musanın kitabı LİSANI ARAPÇA OLAN KİMSELERİ uyarman için indirilen bir kitaptırAHKAF 12 KURANMusa nın kitabı Arapça olmadığı için,Araplar ondan sorumlu değiller. Zaten Kuran anlayışında bir peygamber milyonlarca kişiye yüz bin yahut daha fazla kişiye peygamber olarak gönderdik.SAFFAT 147 KURANALEMBİLEN KELİMESİNİN SAPTIRILMASI VE İSTİSMARIVe mâ erselnâke illâ rahmeten lil âlemînâlemîneMerhametimizle seni alemlerden başkasına göndermedikENBİYA 107 KURANTefsirin babası denilen en eski ve en büyük tefsirci sayılan İBN-İ ABBAS,alem kelimesinin sadece şuurlanmış olanları kapsadığını kavim yada bir zümre içindeki günümüz tabiri ile aydınları,cahil olmayanları. Abbas Ankebut Suresi 15 nolu ayetini ve Kamer Suresi 15 nolu ayetini referans göstermiştir buna. O ayetlerde;geminin alemlerin düşünmesi ve ibret alması için geriye bırakıldığı ibreti almak sadece aklını iyi kullananlara özel olduğu için,alemler ibret alır demek aklını iyi kullananlar ibret alır alem ile aklını iyi kullanan aynı akılsızlar ve cahiller ibret alamayacağı için cahiller alemibret alan akıllılar sayılamazlar. Fe enceynâhu ve ashâbes sefîneti ve cealnâ hââyeten lil âlemînâlemîneGemiyi bilenlerinalemine ibret alması için geriye bıraktıkANKEBUT 15 KURANOnu bir işaret olarak geride ibret alınsın diyeKAMER 15 KURANİlk ayet alemler ibret alsın ayet düşünüp ibret alınsın alem demek düşünüp ibret alan demektir. Bu çok yerinde bir ibret almalıdırKAMER 15 denildiğine göre,şuursuzlar ibret alamayacağına göredemek ki alem demek şuurlu olan demektir. Zaten ilginç olan,tercümanların diğer ayetlerde ALEM kelimesini Türkçeye çevirmeleri ve BİLEN anlamında çeviriye enbiya suresinde nedense ALEM kelimesini BİLEN olarak çevirmemişler ve olduğu gibi Arapça size hiç ilginç gelmiyormu? Örneğin Yusuf suresi 77 nolu ayette ALEM kelimesini BİLENALEMU olarak enbiya suresinde olduğu gibi Arapça ve allâhu ve Allaha’lemu iyice bilir/bilmektedirYUSUF 77 KURANVe Allah iyice bilmektedirYUSUF 77 KURANMollaların yaklaşım bütünlüğü bir yerde ALEM kelimesini BİLEN olarak çevirmişler ama başka yerde ALEM kelimesini olduğu gibi Arapça bir çelişkidir ve her çelişki bir etme operasyonu. O halde ayeti yeniden yazalım Seni merhametimizle BİLENLERDENALEMU başkasına yollamadıkENBİYA 107 KURANYani BİR KAVMİN BİLENLERİNE YOLLADIK anlamındadır bu ayet. Kuran da ALEMUBİLMEK fiilide tek kavimle ilişkilendirilmiştir zatenBunda bir kavmin bilmesiYA-ALEMUNE için ayetler vardırNEML 52 KURANSıkıysa bu ayetteki alem kelimesinide olduğu gibi Arapça bıraksınlarda görelim zaman şu anlama gelir ayetSİZ ÇOK ALEM BİR KAVİMSİNİZ Şu müslüman tercümanlar gerçektende alem adamlar [Smile]Bu Kuran’ın ayetleri Arapça açıklandı,bir kavmin bilecek olması için FUSSİLET 3 KURANBir kavmin bilmesi için yada bir kavmin bilenlerineya alemune diyor açıkça. Alem kelimesindede kavmi aşan bir şey yok kavmin alem/bilen olması için Arapçadır. Burada bir ayetle itiraz ediyor sizden her kime ulaşırsam onu uyarayım diye indirildi anlamındaki bir ayeti öne ENAM 19 nolu ki Şahitlik bakımından hangi şey daha büyüktür?.’ De ki Benimle sizin aranızda Allah şahittir. Bu KURAN SİZDEN HER KİME ULAŞIRSAM,KİME ERİŞİRSEM onu uyarmam için bana birlikte başka ilahların bulunduğuna siz mi şahitlik ediyorsunuz?.’ Ben buna şahitlik etmem’ de. O, ancak tek bir ilahtır ve ben sizin eş koştuklarınızdan uzağım’ de.ENAM 19 KURANBurada SİZDEN her kime ulaşırsam diyerek kimi kastediyor?Kendi kavminden olan herkesi mi?Yoksa bütün kavimlerden olan bütün herkesi mi? Tabi ki kendi dilini anlayan kendi kavminden olan herkesi kastediyor siz anlayabilmeniz için Kuranı Arapça indirdikYUSUF 2 KURANSiz derken Arapça konuşan Arap kavmini kastetttiği çok ayetin Siz Japonların anlayabilmesi için Kuranı Arapça indirdik anlamına gelmediği derken Arapça konuşan Arap Kavmiyle sınırlı bir kitlanin kastedildiğini buradan kolayca anlayabiliriz. Siz diyerek bir kavmi kastettiği,Arap Kavmini kastettiği çok SİZ savaşa çıkmazsanız, Allah SİZİ pek elem verici bir azap ile cezalandırır ve yerinize SİZDEN başka BİR KAVİM getirir; siz savaşa çıkmamakla O’na hiçbir zarar veremezsiniz. Allah her şeye kadirdir. Tevbe 39-KURAN“Eğer SİZ yüz çevirirseniz şüphesiz ki benimle size gönderileni SİZE bildirdim. Rabbim dilerse SİZDEN başka bir KAVMİ yerinize getirir de O’na hiçbir zarar veremezsiniz. Çünkü benim Rabbim her şeyi gözetendir.” Hud 57-KURANKitap bu konuda oldukça net ve açık konuşmaktadır. Türklerin savaşçı ünü tüm dünyaya yayılmıştı. Bundan haber alan Halife bir elçiyi islamı anlatması ve yayması için Türkistan’a gönderir. Uzun yolculuk sonunda Türkler’in topraklarına varır. Türkler, ilk defa böyle pis kıyafetli ve çirkin yüzlü bir insana rast gelmiş. Aralarından biri hemen kırbacını çıkarıp Arap’ı dövmeye başlar. Yalvar yakar Arap ne için geldiğini kimlerden olduğunu anlatmaya başlar. Sonunda ise Türkler arasında ikilik çıkar. Türklerden biri der “Bu pis kıyafetli adamı Kağan’ın yanına götürürsek kellemizi mızrağın ucuna geçirip otağın başına diker” hararetli tartışmadan sonra Arap’ın üstüne başına adam gibi Türk kıyafeti verilip öyle Kağan’ın huzuruna çıkartılır. Kağan’ın otağına girmeden önce kapıdaki subaylardan biri Arap’ı baştan aşağı süzer. Tam içeri alacakken durdurur “Bu kafandaki nedir ? Yılan gibi sarmışsın, çıkar lan şunu kafandan!”. Arap, sarığını çıkartıp Subaya uzatır. Subay Arap’a seslenerek “Ulan bana değil yere fırlat çek şu pis şeyi üzerimden beyinsiz!” arap sarığı yere koyar. Arap korkudan bildiği tüm duaları okumaya başlar ve en sonunda kazasız belasız otağa varır. Subaylardan biri Arap’a kaş göz işareti yapar, arap anlamaz. Subay çeriye emir verir “Şu Arap’ı Kağan’ın huzurunda nasıl durulur öğretin.” der. Arap’ı süründürerek Kağan’ın yerine yaklaştırırlar ve omuzlarından aşağı bastırıp diz vurdururlar. Kağan ise hiç oralı değildir. Çin elçisinin gönderdiği betiği okumaktadır. Arap, bir iki dakika diz vurmuş vaziyette bekler ve Kağan yüzünü Arap’a çevirir. Kağan “Bu pis koku senden mi geliyor?”. Arap şapşal bir ifadeyle Kağan’ın yüzüne bakar, Kağan hiddetlenerek yanındaki Subaylara bağırır “Götürün şu arabı yıkayıp öyle getirin!”. Arap’ı kollarından tutan Subaylar apar topar gölün içine fırlatır lakin arap yüzme bilmez ve boğulur. Subaylar ve Çeriler telaşa kapılır “O Arap’ın cesedi balıkları zehirleyecek derhal bunu çıkaralım” der. Aradan uzun bir zaman geçer, Halife gönderdiği elçi geri gelmediği için bir elçi daha gönderir lakin bu sefer gelen elçi müslüman bir acemdir. Acem, Türk adetlerini ve göreneklerini bildiği için efendice giyinerek Türkistan’a öyle varır ve Kağan’ın huzuruna çıkar. Acem şöyle der ”Ben uzun yolculuktan geldim. Hurmaların yetiştiği develerin koşuştuğu hz ibrahimlerin musaların süleymanların yetiştiği Allah’ın nur saçtığı mekkeden geldim. Sizi Allah’ın dinini anlatmaya ve hak dinine davet etmeye geldim. “ Kağan söze girer “Demek öyle, bu elindeki nedir?” Acem “Elimdeki kitap Allah’ın emirlerini sizi bu kitaba uymaya ve Allah’a itaat etmeye davet ediyorum eğer bunu yaparsanız tüm islam dünyasının takdirini kazanacaksınız.” Kağan “Biz Türk Tanrısından başka kimseye itaat etmeyiz! Şu getirdiğin kitabı ver bakalım!” kitabın içeriği arapça olduğu için kitaptan hiçbir şey anlamaz. Kağan kitaptan bir bölüm göstererek “Oku bakalım şurayı” der. Acem büyük bir hevesle gösterilen yeri okur gösterilen yerde aynen şu yazmaktadır “Hurma ağacını kendine doğru silkele silkele ki sana taze hurmalar dökülsün ” Meryem Suresi 25. ayet Türk başbuğu sakin bir sesle ”Hurma nedir?” der. Elçi “Hurma çok şifalı bir meyvedir hiç yemediniz mi ?” Kağan “Türkistan’da hurma diye bir meyve yok. Sizin kitabınızın hükmü Türkistan’da geçmez şimdi gidebilirsiniz.” Elçi “Ama efendim lütfen bir dinleyin lüt-lütfen bir ayet daha okuyayım” Kağan “Peki kitabı ver ben seçeceğim” der. Kağan sanki çok arapça biliyormuş gibi iki üç dakika göz gezdirir. “Hadi şunu oku bakalım” der. Elçi okur “Ey iman edenler peygamberin evlerine vaktine dikkat etmek isteyip bir yemek için izin verilmedikçe içeri girmeyin peygamberi yemek yerken rahatsız etmeyin! ” Ahzâb Suresi 53 Kağan söze girer “Peygamberiniz sağ mı ?” Elçi “Hayır vefat etti.” Kağan”Şimdi bu ayet bizim ne işimize yarayacak o zaman? Peygamber sağ mı ki biz onun evine girerken izin alacağız yemek yemek için bu ne saçmalıktır böyle !” Elçi “Şey efendim..şimdi ben ne desem bilemedim..” Kağan “Ulan sen bizle alay mı edersin nasıl bir din lan bu ! Yıkıl karşımdan! “ Elçi “Lütfen efendim bir ayet daha okuyayım lütfen!” Kağan “Subaylar, bu adamı alın ve ayaklarına 500 sopa vurun geldiği yere postalayın!” Elçi “Allah rızası için dinleyin, yalvarırım, lütfen son bir ayet” Kağan “Peki ancak bu sefer bizi kızdırırsan çok fena olacak. “ Elçi heyecanlanır. Kağan eline kitabı alır ve bir bölüm seçer. Elçi “Biz bu kitabı mekke ve çevresine gönderdik!” Kağan “Ulan kendi kitabınız bile bu kitabı mekkelilere gönderdik diyor sen hangi akılla bizi bu dine davet ediyorsun!” Kağan hiddetlenerek kılıcını kınından çıkararak ve PAAAT..! elçinin kellesi top gibi yere yuvarlanır. Kelleden fışkıran zehirli kan zemindeki Uygur dokuma halısını eritir. Kağan bu durumu şaşkınlıkla izlerken öfkelenir ve tüm Subaylara emir verir “TÜRKİSTAN HORDASINI TOPLAYIN KATLİAMA ÇIKACAĞIZ!”. Mikel Arrizabalaga Bir süredir, medeniyetin öncüleri tarafından kullanılan dili/mantığı, anlamadığımızı iddia ediyor ve bunun üzerinde düşünmeye çalışıyorum. Yazıda derdimi “Kitap” kelimesi üzerinden anlatmaya çalışırken, bir dil arayışının acemi kelimeleri de metne 2. bir metinmiş gibi giriyor. Metni okurken bu arayışın izlerine dikkat etmenizi rica Tarihçi Arnold Toynbee’den bir alıntı ile girmek istiyorum, “Sahip olduğu imkanlar düşünüldüğünde, ulaşılan hedeflerin büyüklüğü göz önüne alındığında ve bütün bunların gerçekleşme suresi hesap edildiğinde, tarihte Muhammed’le karşılaştırılabilecek 2. bir isim yoktur.”[1] Namuslu bir gözle bakıldığında Hz Muhammed sav ve ensarının başarmış olduğunun ne kadar muhteşem bir şey olduğunu fark etmemek mümkün değildir. 20-30 Yıl gibi, çok kısa bir sürede Çin’den Fransız Pirenelerine kadar, dünyanın merkezi olan bölgede yayılan İslam, yayıldığı alan göz önüne alındığında çok az kan döküyor. Anadolu’nun, Afganistan’ın, neredeyse tüm Afrika’nın, Hindistan’ın, Pakistan’ın, Bengladeş’in, Endonezya’nın, Malezya’nın, Çin’deki Hui’lerin İslamlaşmasının önünde askeri manevralar, büyük savaşlar, kıyımlar yok. Üstelik İslam, girdiği her yerde medeniyetini inşa ediyor, ettiriyor. 1400 sene sonra bile kendi coğrafyasının en etkili ve belirgin hareketi olabiliyor. Büyük bir yenilgi ve buhran altında olmasına rağmen, Dünya mustazaflarından iltifat görüyor, ümit olmayı sürdürebiliyor. Burada soralım; medeniyetin öncüleri ne yaptılar, nasıl düşündüler, neler söylediler de insanlar onların mesajına akın akın fevc fevc koşup, İslamlaştılar? Müslümanların sahip olduğu dilin[2] şu hali ile medeniyetlerini zamanlarına taşımaya yetmediğini, üretilen dilin sedasının sanayi delikanlılarının, facebook girllerin, üniversiteli hengamenin, köylünün, kentlinin kulaklarına ulaşmadığını fark etmek bilgelik istemiyor. Mevcut dil anakronik zaman uyumsuz. Bu dil; medeniyetin öncüleri tarafından üretilmiş, kendi zamanlarına şifa olmuş, çağımıza taşınırken sahip olduğu değerleri/anlamları yitirmiş ya da zedelemiş bir dil. Bu nedenle vakte ve vaktin çocuğu olan topluma, ait olduğu medeniyetin anlam haritalarını/zihnini taşıyamıyor. Kelimler onların kelimeleri olsa da, aynı şeyi söylemiyor, aynı yere çağırmıyor. Vaktine kelimeler üreten, vaktinin sorunlarına şifa olan “alim” kelimesini bile “geçmişin kelimelerini iyi bilen” anlamında kullanıyor. İslam, Avrupa’da Endülüs’ten çekildi, Balkanlar’da izi, Afrika’nın birçok yerinde sadece ismi kaldı. Anadolu'dan 400 sene önce İslamlaşan Karadeniz'in üstü, Habeşistan artık bir İslam beldesi değil. Filipinlerin, Vietnam’ın 100 yıl önce Müslümanların yaşadığı beldeler olduğunu hatırlayan kalmadı. İkinci sorumuzu burada soralım İslam, ana akım İslam beldelerinde bile rengini belli etmekte zorlanan Müslümanların kaybettiği nedir ve kaybettiğini nerede aramalıdır?Muhtevası Boş Bir Slogan “Kur’an’a Dönmeliyiz!” Bu soruya, “İslam toplulukları Kur’an’a/ Kitab’a dönmeli, O’nun etrafında yeniden vahdeti sağlamalıdırlar” diye cevap vermek öğretilmiş bir gelenektir. Cevabın, Kur’an’a nasıl dönüleceği, Kur’an’a dönmenin ne demek olduğu konusunda bir fikri ve teklifi yoktur. Bu kelimeye itiraz edip; “bize bir şey söylemediğini iddia ettiğiniz o kelime, Kur’an’ı Kerim’in sık sık tekrarladığı bir kelimedir” denilebilir. “Hiç şüphe etmeyin, bu kitap sorumluluk/takva sahipleri için hidayet rehberidir.” Bakara 2, Araf 1-3, Zümer 1-3, Araf 170. Ancak bu itiraz, medeniyetin öncülerinin mantık haritalarına sahip olduğunu, onların diline hakim olduğunu var sayıyor, bu dilden, mantıktan, ruhtan, medeniyetten koptuğunu unutuyor ve bunu sorgulamıyor. Mekke Toplumunda Müslüman Var mıdır? Hz. Resul’e Kâfirun suresinde, Kâfirlere “sizin dininiz size, bizim dinimiz bize” dedirtilirken “gelin ey kâfirler, siz kendi dininizi/yolunuzu yaşayın, biz de kendimizinkini. Bir sulhte anlaşalım” denilir. Bu teklifle, her iki tarafın kendine ait değerleri üzerinden hayatı kurması önerilir. Mevcut dil, senin dinin sana dediğinde, bir başka mantık dünyasının değerlerine itiraz ettiğinin farkında değildir. Halen, Müslüman toplulukların vakti, malı, parayı, ilmi kullanma biçimleri düşman/rakip olarak gördükleri kesimle aynileşmiş, Aziz İslam’ın zamanı, parayı, malı, gücü değerlendirmek için kendi teklifinin var olduğu unutulmuş/ihmal edilmiştir. Bizi Müslüman kıldığını iddia ettiğimiz emirlerin/ritüellerin neredeyse tamamının Medine’de emredilmiş ya da düzenlenmiş olduğu düşünülürse, bu dilin mantığıyla Mekke’deki çatışmaya anlamanın imkânı yoktur. Mekke toplumunda içki içen, faiz alıp veren, sünnet olmayan, kurban kesmeyen, tesettürü arızalı, namazı orucu düzenlenmemiş, ellerinde Kur’an olmayan Peygamber ve arkadaşlarını, namazını Kâbe’de kılan, oruç tutan, haccı yerine getiren Mekke müşriklerinden ayıran nedir? Bizim toplumumuzda bu sorunun cevabı, 3 kanal üzerinden verilmeye çalışılır. Bu kanallar dinin/vahyin sembollerini kullanarak, kendi dillerini/mantıklarını geliştirir ve topluma Allah’ıncc kendilerinden beklediğini anlatmaya çalışırlar. Devlet Din Dili Devletin; cami, İmam Hatip Liseleri ve televizyonlar üzerinden ürettiği ya da üretimine izin verdiği devlet din dili; toplum devlet çatışmasından doğan enerjiyi devlet lehine yönlendirerek, devlete/iktidar sahiplerine yönetilebilir bir hükümet ortamı var etmek ister. Bu dilin; İslam’ın kendine has bir mantığı, bir medeniyeti olduğunun farkında olup bunu vaaz ettiğini söylemek oldukça zordur. Devletin din dilinde, devlet-Allah, devlete uygun-Allah rızası, sağcı-mü’min, suç-günah kavramları birbirinin içine geçmiş, birbirinden ayrılamaz hale gelmiştir. Hedeflenen, devletine milletine faydalı insan yetiştirmektir. Bu devlet, bazen Suud olur bazen Suriye, bazen İran olur bazen de Türkiye. Cemaat Din Dili Merkezi, merkezdeki yapıyı menkıbeler üzerinden korumak, yüceltmek, meşrulaştırmak, çevreden merkeze doğru olan güç ve irad akışını düzenlemek, hareketin devamlılığını ve genişlemesini sağlamak üzere konumlanmış bir dildir. Toplumla ilişkisini koruyabilmiş, sesini ayırmamış olan bu dilin mantığında, cem olmak/cemaat, ümmetin bir araya gelmesi değildir. Liderin etrafında toplanmaktır. Cemaat rızası ile Allah’ın rızasını birbirinden ayırabilecek bir zihni gelişmeye müsaade edilmez. Muhatap lidere/merkeze/cemaate çağrılır. Hedeflenen, gassalın elinde meyyit olmuş[3] bir cemaattir. Din Profesyonelleri Din Dili Daha çok ilahiyat fakülteleri çerçevesinin ürettiği bu dil; toplumun geneline değmeyen, ona bir şey söyleme derdi olmayan, davadan yoksun, “varın benim farkıma” üzerine kurulu akademik bir dildir. İslam toplumlarının “Alim”inin dilinden ziyade batı toplumlarının “aydın”ının diline daha yakındır. Örtülerinin altından çıkamadıklarından, dilleri topluma yabancılaşmıştır. Bu diller Allah’ın hizmetinde koşturan değil, Allah’ı hizmete koşturan dillerdir. Bu dillerin “mustazaflara lütufta bulunup onları yeryüzünde önderler yapmak isteyen peygamberlerin varisleri olup, izlerini takip ettiklerini iddia etmek mümkün değildir. “Resule /vahye varis olabilecek nitelikte hiç kimsemiz yok” demiyorum. Ancak takdir edersiniz ki; fisebilillah/mürsel konumundaki Allah cc dostlarının topluma renk verebilecek durumda olduklarını iddia etmek de mümkün değildir. Anlaşılan o ki, hazreti Resulün çağların içinden gelen sözü tazeliğini korumaya devam ediyor. “İslam garip geldi, garip gidecek. Ne mutlu o gariplere.” [4] Bu dillerde, Müslüman olabilmenin yolunun, tefsirleri, hadis külliyatını, üstadların eserlerini okumaktan, alim kişilere intisap edip yıllarca süren hizmetlerden geçtiği vaaz edilir. Ancak cilt cilt tefsirleri, Kütüb-i Sitte’yi baştan sona okumak, yeterli eğitimi, vakti ve malı olmayan, geçim derdindeki sıradan insanlar için mümkün değildir. Üstelik bunları yerine getirmek mü’minliğe, kemalata, sırların sırrına ermeye kefil de değildir. “Ne zaman Mü’min olurum?” sorusunun cevabı muğlak ve ulaşılmaz bir vakitken, mü’minlik; ancak “süperinsan”ların “ol”abileceği bir mevkidir. Mü’minlik –kâfirlik arasındaki konum, Allah’la ilişki üzerinden değil, devlet güç/iktidar, cemaat ya da özel şahısla kurulan ilişkiye göre tanımlanır. Sadece profesyonellerin ulaşabileceği böyle bir ilmi, avama/topluma teklif edebilmek, anlaşılması zor bir mesajla kıtaları aşıp medeniyet üretebilmek mümkün değildir. Bu dil, ürettiği Müslüman tipine namaz kıldırıp, oruç tutturup, hacca götürebiliyor ama erdem yükleyemiyor. “Hal”i değiştirmiyor. Para, iktidar, güç karşısında son derece zayıf, ahlaki problemlerini çözememiş, donanımsız bir insan modeli ortaya çıkıyor. İktidar, güç ve konformodernizm karşısında direnç hatlarını geliştiremediğinden, ekonomik seviyesi yükselen kesimlerde İslami kimlikler kişiliksiz ve görünmez oluyor. Vahyin/Peygamberlerin Derdi Nedir? Kur’an bu soruyu Hadid suresi 25 ve Araf 157. Ayetlerde cevaplarken peygamberlerin; “Kitap ve mizan üzerinde, zulüm etmeyen, birbirlerinin sırtlarına yük, boyunlarına zincir vurmayan, iyilikte ve kötülüğü engellemede yardımlaşan bir adalet toplumu inşa edebilmek” için gönderilmiş Allah’ın cc elçileri olduğu söylenir. Bu tanımın inşa ettiği toplumun adı “İslam”, slogan kelimesi “selam[5]”, sıfatı “selim”, yurdu selam diyarı “Dar’üs selam” olur. Türk Dil Kurumunun sözlüğünde; “Selam; esenlik bildirisi, Müslüman; Hz. Muhammed’in dininden olan, İslam; Müslümanların dini, selim; doğru, dürüst kusursuz” denilerek tanımlanıyor. Dikkat ederseniz selam, selim, Müslüman ve İslam arasında bağ kopmuş, koparılmış. Selam; Arapça barış, emniyet, huzur, selamet, sağlık, rahatlık, iyi netice, kurtuluş gibi manalara gelirken, Müslüman selam sahibi olana denir. Toplum içinde selam sahibi olmuş emniyet, huzur, barış, güven kişidir Müslüman. Mevcut dil ise, Müslüman’ı “Allah’a teslim olan” diye tanımlıyor. Müslümanlık yüceltilerek toplumla olan bağ yerine, Allah’la olan bağ merkeze alınıyor. Kişinin kendini Allah’a teslim olmuş görmesi yeterli olurken, toplumla kurması gereken selam ilişkisi göz ardı ediliyor. Var olan dille sunulduğunda kişi, selamı vaat etmeden emniyet, güven, barış, kurtuluş Hz. Muhammed’insav peygamber olduğunu kabul etmekle Müslüman olabiliyor. Vahyi/Resulleri Müslüman olmak için selam olmak gerekmeyen bir düzlemden algılatıyor. Bu dil Selam diyarını inşa etmeden İslam ülkesi, İslam toplumu olma fırsatı ! veriyor. Aynı kopuş emin-mü’min kelimeleri arasında da var. Emniyet sahibi/emin kişi anlamına gelen mü’min kelimesi, sözlükte İnanan, inançlı, imanlı, mutekit anlamına geliyor. Zihin haritalarımızda, emin olmadan mü’min emin kişi olmak da mümkün. Müslümanlık, mü’minlik, takva[6], şahitlik gibi temel kavramlar toplumda görülebilir, tespit edilebilir bir ilişki biçiminden, sadece Allah’ın tespit edebileceği, soyut, görülemeyen, bir sıfata dönüştürülüyor. "Kimdir mü’min, takvalı, Müslüman?" sorusunun cevabı “Allah bilir.” oluyor. Toplumdan koparılıp Allah’ın yanına gönderilmiş Müslüman, mü’min anlayışı Batı medeniyetinin tüm dünyayı yönlendirmeye çalıştığı seküler zeminle uyumlu dillerin beslenmesinin ve yayılmasının önünü açıyor. Halbuki kimin emin, kimin güvenilir, kimin sorumluluk sahibi olduğu pekala toplum tarafından şahitlik edilip tespit edilebilir. Şahitlik-meşhutluk ilişkisini de toplumla kurulan ilişki üzerinden tanımlamıyor. Toplum şahit olmuyor, “Allahcc şahit” deyip geçiyor. Toshihiko İzutsu’nun Kur’an’da, Allah ve İnsan isimli eserinden alıntılayalım “ İslam’da; dikeydekiAllah’la ilişki, yataydakiçevreyle/toplumla ilişkiden belirlenir.” Aziz İslam’ı algılayışımızın toplumla kurulan görünebilen ilişki/amel çizgisinden, yüceltilmiş anlamlarla/törenlerle muğlak bir algıya yönlendirilmiş olduğunu anlatmaya çalışıyorum. “Aranızda selamı yayın” hadisinden hareketle açıklamaya çalışalım. Emir, bizim bulunduğumuz algı zemininden; selamlaşın ki, aranızda bir düşmanlık olmadığı hissedilsin şeklinde anlaşılmaktadır. Selamlaşarak, sorumluluğu sadece var olan “an’a” yükleyen bir bilincin seremonisi başlayıp bitiyor. Mevcut dilin beslediği algı düzeyimiz emrin, “aranızda güveni, emniyeti, huzuru, kardeşliği selamı yayın” emri olduğunu fark etmeye müsait değil. Tüm hayatı yönlendirecek, ölümle bitecek bir sorumluluğun anlık hatırlatması/ritüeli olduğunu fark ettirmiyor, hatta gizliyor. Emri, “selamı, barışı, güvenliği, huzuru inşa ediniz/yayınız” şeklinde anlamış olduğumuzu farz etsek bile, “kendi cemaatimiz, grubumuz, hizbimiz içinde safları sıklaştıralım” anlamının ötesinde bir anlama varamıyoruz. Emri açıklayıp, “Selamı yeryüzünde inşa etmeliyiz” dediğimizde de, Hz. Muhammed’in taraftarlığını yeryüzüne yaymalıyız diye anlıyoruz. Selam ile barış, esenlik, huzur, emniyet bağ kuramıyoruz. Hz. Muhammed sav’in “alemlere rahmet olarak”Enbiya 107 indirildiği ayetini “Hz. Muhammed sadece kendi cemaatine, grubuna, sürüsüne rahmet değildir. O herkese rahmettir” şeklinde okumak belki de anlamı yakalamak için iyi bir ipucu olacaktır. Ancak bu tür bir okuyuş özellikle ulus devlet aklıyla biçimlenmiş/zehirlenmiş toplumların kolayca anlayabileceği bir mantık seviyesine hitap etmiyor. Bu nedenle olsa gerek ki, neş’et eden neredeyse tüm Muhammedi/İslami yapıların mantığı devletçi, sağcı, cemaatçi, grupçu, kabileci, hizipçi refleksler üzerinde inşa ediliyor. İslamcı yapıların zihinleri devlet, cemaat, grup, lider/lider rızası ile Allah/Allah rızasını birbirinden ayırabilecek bir olgunluğa erişemiyor. “Selama/İslam’a gelin” diyen peygamberin “olduğunuz yerde Selamı inşa edin, herkes için emniyet ve huzur diyarını dar’üs selamı’ var edin” demekte olduğunu hissettirmeyen diller, anlamı bozarak, peygambere “bize gel, bizim grubun üyesi ol” dedirtiyor. Grubun, hizbin üyesi olmanın bizi İslam/Müslüman/mü’min kıldığını varsayan bu propagandanın ardında grup veya iktidarın sahiplerinin olduğunun farkına varamıyoruz. Fussilet suresi 33 ve 34. ayetlerde;”Allah’a davet eden, salih amelde bulunan ve Ben Müslümanlardanım’ diyen kimseden daha güzel sözlü kim vardır?”, “İyilikle kötülük bir değildir. Kötülüğü en güzel şekilde sav. O zaman seninle aranızda düşmanlık bulunan kimse, sanki yakın bir dost gibi olur” deniliyor. Rayiç dil, anlamı, “Mü’minler Allah’a çağırıp, salih amelde bulunup, Hz. Muhammed’e tabiyim derlerse kurtuluşa ererler. Bir insandan duyulabilecek en güzel söz; Hz. Muhammed’insav ümmetindenim’ kelimesidir. Eğer sen, bu şekilde düşmanına davranırsan, kötülüğü en güzel biçimde karşılamış olursun” şeklinde veriyor. Ancak bu anlayış, “İnsanlar iman ettik demekle salıverileceklerini mi sandılar Ankebut 2” ayeti ile mantık uyumu içinde olmadığı gibi, Hz. Muhammed’in ekibinden olduğumu öğrenmelerinin, insanlara nasıl bir iyilik olduğu, nasıl bir uyanışa sebep olacağı da belli değildir. Bu ayeti “Allah’a çağıran, salih amelde bulunan ve “Ben selamım Müslüman! Yahudi, ateist, komünist, Ermeni veya homoseksüeller; size asla yalan söylemeyeceğim. İftira atmayacağım. Sözlerime sadık olacağım. Elimin emeği olmayan hiçbir şeye elimi uzatmayacağım. Namusumdan sizin namusunuzu ayırmayacağım. Sebepsiz yere canınıza kıymayacağım. Hayırlı işlerde ve kötülüğü engellemede sizinle yardımlaşacağım. Yemin ediyorum” diyen birinden daha güzel sözlüsü yoktur. “Unutma iyilik, kötülük gibi değildir. Onları en güzel şekilde karşılayabilirsen belki de onlar sana dost olurlar” diye anlamak gerektiğini düşünüyorum. İlkinde “şu gruptanım demen/şu hizbe mensup olman seni kutlu kılar” denirken, diğerinde “seni ancak erdemli hareket etmen/selam olman kutlu kılar” diyen bir mantık vardır. Peygamberler, selam–İslam için toplumlarına kitabı teklif ederler. Bakara 78, Cuma 2, Al-i İmran 164 gibi pek çok ayette ümmilik kavramı ile kitabilik arasında ters yönlü bir ilişkiden bahsedilir. Bu tespit, Rağıp el-İsfehani’nin “ümmi”[7] kelimesine verdiği “konu hakkında bilgisi az olan veya bilgisi olmayan cahil kimse, bir kitapla bağı olmayan El-Müfredat” tanımı ile uyumludur. Türk Dil Kurumunun sözlüğünde; Cahil; “Öğrenim görmemiş, okumamış” diye tanımlanırken, toplumda cahillik-cehalet; bilgisizlik, bilmeme manasında, cahil ise; bilmeyen, ilimden, olgun davranıştan uzak, genç ve tecrübesiz kimse olarak tanımlanır. İslam tarihinin sembol figürlerinden biri Amr bin Hişam’ın, Allah resulü tarafından verilen lakabı Ebu Cehil’dir cahillerin/cehaletin babası. Ancak Amr bin Hişam, TDK’nın da, toplumun da tanımına uymaz. Aşiretinin lideri, edebiyattan ve hitabetten anlayan, Yemen ve Şam taraflarını gezmiş görmüş, Mekke’de okuma yazma bildiği rivayet edilen çok az sayıdaki insandan biridir. Bu tanımla cahil diyebileceklerimiz, okuma yazması olmayan, edebiyattan anlamayan, fakirlikle boğuşan, genç ve tecrübesiz Allah Resulünün arkadaşlarıdır. Ragıp El İsfehani’ye göre cahil “nefsin bilgiden boş olması, konu hakkında fikirleri düşünceleri olmaması”[8] olarak tanımlanmış. Cahiliye ise “bir bilgi, erdem veya fikre sahip olmadan hareket etmektir”[9] denmiş. Yusuf 33, Ahzap 33, Furkan 44, Maide 50, Hud 46, Araf 199 gibi ayetler, İsfehani’nin verdiği anlamın Kur’an’ın, “cahiliye kavramını” kullanma mantığı ile uyumlu olduğuna işaret eder. Bu ayetler incelenirse “cahiliye” kavramının “kitap ehli” olmanın karşı konumunu ifade etmek için kullanıldığını anlamak da mümkündür. İsfehani’nin tanımına da uygun olarak, cahiliye; “üst bir akıl çerçevesinde geliştirilmiş tecrübe, ahlak ve ilkeler olmadan, içgüdülerin ihtiyaç/korku/şehvet yönlendirmesinde hareket etmeye” denir diyebiliriz. Ayetlerde denildiği gibi “hayvanlar gibi[10], hatta daha da seviyesiz” Furkan 44. Bu ayet Türkçe’ye tercüme edildiğinde, Türkçe mantıktan üreyen anlamları da yüklenip aşağılama ve hakaret ifade eden bir tanıma dönüşüyor. Halbuki, aşağılamak için değil, tanım/tespit için kullanılıyor olabilir. Müslüman alim İbn-i Miskeveyh 940-1030, insanın gelişim sürecini formüle ederken Afrikalı kabileleri insanlık seviyesinin en alt tabakasına yerleştirir. “Onlar hayvanilikten sonraki aşamadır. Ar, utanma, edep mahallerini gizleme duygusunu geliştirebilmiş değillerdir. Türkler insanlık aşamasının ikinci ayağıdır. Onlarda ar, utanma, edep yerlerinin örtme duygusu gelişmiştir. Ancak helal haram kavramları, kendi emeğini yeme fikri çiftçilik, zanaatçılık, ticaret gelişmemiştir. İnsanlığın en yüksek aşaması bunlara sahip olup kitap/hukuk/şeriat çerçevesinde toplanabilenlerdir” der. Dikkat edilirse İbn-i Miskeveyh insani gelişim sürecini erdemler üzerinden tanımlamaktadır. Yüzyıl adlı eserinde Alain Badoo “En gelişmiş varlık, kendi kendini evcilleştirebilendir. Allah, insanın kendini evcilleştirme serüvenine verdiği isimdir” diyor. Allah’sız cc bir zeminden söylenmişlik kokusu sinen bu kelimeyi yeniden formüle edelim. İslam, içgüdülerin beşerinin üstüne erdemler giydirerek hayvanilikten insanlığa geçişin adıdır. Beşerin Adem, Yesrib’in Medine olmasıdır. Kitap Nedir? Kur’an, bu hedefin gerçekleşebilmesi amacıyla, Peygamberlere kitap ve hikmetin verildiğini söylüyor. Ancak, kendi zamanlarının dışına düşmüş olan bizlere, “hikmet” kelimesi gibi “kitap” kelimesi de yabancılaşmış bir kelimedir. Vahyi geleneğin “söz” üzerinden olduğunu unutup, sanki peygamberlerin ellerinde gökten indirilmiş kitaplar, sahif[11]eler varmış, ümmetlerine bu metinleri çoğaltıp veriyormuş, hutbelerinde vaazlarında da oralardan bakıp okuyormuşlar gibi algılıyoruz onu. “Ey Yahya, kitaba sımsıkı sarıl” Meryem 12 dediğinde; Hz. Yahya’nın elindeki bir kitaba sımsıkı sarılıp, sürekli okuması, gittiği her yere o kitabı götürüp insanlara onunla öğüt vermesi gerektiğini düşünüyoruz. Ancak hem kâğıdın hem yazının bildiğimiz tarihi bunun mümkün olmadığını ve hatta bizim anladığımız anlamda bir kitabın hiçbir peygamberin elinde olmadığına/olamayacağına işaret ediyor. Kitap Tüm Peygamberlere Verilmiştir. En’am suresinin 84-89. ayetlerinde, adları tek tek anılarak 18 peygamberin hepsine Kitap, hüküm/hikmet ve peygamberlik verildiğinden bahsediliyor. Tüm peygamberlere verilen ortak bir kitabın/metnin olduğu ve peygamberlerin bu kitabı/metni toplumlarına ulaştırmak ve mukim kılmakla görevlendirildiği işaret ediliyor. Kitap; Kur’an, Değildir. Kitap İncil, Tevrat veya Levh-i Mahfuz Da Değildir. Müfessirlerin bir kısmının Kitabın, Kur’an olduğu ve eski peygamberlere de Kur’an’ın bilgisinin verildiğine dair iddialarına Hicr ve Neml surelerinin 1. ayetlerinde geçen “ الٓر‌ۚ تِلۡكَ ءَايَـٰتُ ٱلۡڪِتَـٰبِ وَقُرۡءَانٍ۬ مُّبِين “Elif Lam Ra, Tilke ayat’ül kitabi ve Kur’an’in mübin” “İşte bunlar, Kur’an’ın ve kitabın açık ayetleridir” ifadesi itiraz eder. Görüldüğü gibi bu ayetlerde Kur’an ve Kitap ayrı ayrı ele alınıyor. Maide suresi 110. ayette ve aynı ile Al-i İmran suresi 48. ayette geçen وَإِذۡ عَلَّمۡتُكَ ٱلۡڪِتَـٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَٱلتَّوۡرَٮٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَ‌ۖ “…ve iz allemtükel kitabi vel hikmeti vettevrati vel İncil…”, “Biz Meryem oğlu İsa’ya Kitabı, hikmeti, Tevrat’ı ve İncil’i öğretmiştik” ibaresinden Meryem oğlu İsa’yasav Tevrat ve İncil’in yanında kitap ve hikmetin de verildiğini öğreniyoruz. Bu bilgi Hz. İsa sav’ya verilen kitabın İncil olduğu bilgisi ile çelişir. Elmalılı, Hz. İsa’ya sav verilen kitabın, kitabet manasında masdar olduğunu söyleyip bunun yazma yeteneği olduğunu söylüyor. Ancak Elmalılı da, bu tür kelimelerin Kur’an’ın şiirselliğini, edebi gücünü korumak için araya konulmuş kelimeler olduğunu iddia edenler de bunun sistematiğini vermemişlerdir. Ne zaman bu tekniği kullanacağımız, hangi ayetlere uygulayıp hangilerini muaf tutacağımız belli değildir. Müfessirlerin Kitab’ın, gaybın bilgisi olduğuna dair iddiaları, Kur’an’ın bildirdiği “... gaybın bilgisinin Allah katında olduğu…” Araf 187 ayeti ile çelişir. Hz. Musa’nın sav Tur Dağı’nda iken, kavminin durumunu bilmemesi, Hızır ile yaptığı seyahat esnasındaki şaşkınlığı, Hz. İbrahim ve Hz. Lut’un sav ziyaretçilerin halini bilmemeleri, Hz. Zekeriya’nın Hz. Yahya hakkında, Hz. Yakup’un Hz. Yusuf ve Hz. Bünyamin hakkındaki çaresizliklerini anlatan ayetler, peygamberlere verilen kitabın gayb bilgisi olmadığına delil sayılır. Kimi müfessirler ise kitabı “Levh-i Mahfuz” olarak düşünmüşlerdir. Ancak elimizde olmayan, yerle gök arasında bir yerde olan, kimsenin içeriğini bilemediği, okuyamadığı, göremediği bir kitabın, ümmet üzerinde hiçbir fonksiyonu olamayacağı açıktır. Bu anlamı kabul etmemiz durumunda, Allah’ın insanlara gönderdiği kitap, insanlar tarafından Allah’a geri gönderilmiştir önermesini de kabul etmemiz gerekecektir. Kur’an, Kitab’ı Açıklamak Misyonu İle İndirilmiştir. Yunus suresi 37. ayet Kur’an’ın Kitabı açıklamak misyonu ile gönderilmiş olduğunu söyler. “Hezel Kur’ane en yuftere mindunillah, velakin tasdikellezi beyna yadeyhi ve tafsilel kitabi…” وَمَا كَانَ هَذَا الْقُرْآنُ أَن يُفْتَرَى مِن دُونِ اللّهِ وَلَكِن تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيلَ الْكِتَابِ لاَ رَيْبَ فِيهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِينَ “Allah’tan başkası tarafından dokunulmamış olan bu Kur’an, ellerinin arasındaki kitabı tasdik ve tafsil detaylandırıp onaylar eder.” Al-i İmran suresi 7. ayet “… Sana Kitab’ı indiren O’dur Allah cc. Ondan bir kısmı muhkemdir ve bunlar kitabın anasıdır/aslıdır…” ümmül kitab şeklinde geçen ibare bize kitabın bazı ayetlerinin diğer ayetlerden farklı bir misyon üstlendiğini işaret ediyor. Kitap, Allah tarafından doğrulanmış sabit ilkeler, prensipler, kanun ve şeriattir. Beyyine suresi 3. فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ Fîhâ kutubun kayyimehkayyimetun Beyyine 3 .O kitaplar doğrulanmış/sabitlenmiş hükümlerdir. Bu görüş, Şura suresinin 13. ayetiyle “Allah dinden Nuh’a buyurduğu şeyi size de kanun /şeriat yaptı. Sana vahyettiğimizi İbrahim’e Musa’ya ve İsa’ya da şeriat/yasa/hukuk kıldı.” ayetiyle de desteklenebilir. “Nuh’un ilkeleri”ne daha sonra değinilecektir. Ragıp El İsfehani Müfredat’ında, Kitap kelimesini açıklarken “çengelli iğne ile tutturulmuş sahifeler, bir araya getirilmiş kelimeler/sahifeler/ayetler” diyor./ Muhammed Hamidullah, Konfüçyus’un hukuk kitabı “Şu-King”in aynı zamanda kitap manasına geldiğini söylerken, kitap kelimesini Allah’ın hükmü/yargısı, hukuk ve kitap kelimelerini aynı anlamda birleştirir. Bu tanımdan hareketle Kitab[12]ı, bir araya getirilmiş ilkeler, prensipler, üst metin, şeriat ya da hukuk olarak tanımlayabiliriz. Kur’an, Tevrat ve İncil bu temel ilkeleri tafsil eder, tasdik eder, açıklar. Bu ilkelerin başına gelen çarpıtmaları, yoldan çıkarmaları, ters yüz etmeleri örnekler. Kadim tecrübeyi sonraki nesillere aktarır. Yani Sebe Melikesi’nin kıssası, Yusuf Kıssası, Hızır ile Musa, Zülkarneyn kıssaları, ilkeleri açıklamak, oturmasını sağlamak, örneklendirerek anlatmak, yoldan çıkmalara ve çarpıtmalara karşı uyarmak için anlatılmış, kitabı ilkeleri açıklayan Kur’an’dan olup, kitaptan olmayan kelimelerdir. Hz. Yunus’un sav ya da Sebe Melikesi’nin kıssasını bilmemek, yaşanmış ya da mitolojik bir vakıa olduklarını iddia etmek imani bir mesele değildir. Kimseyi Müslüman emniyet, barış sahibi yapmaz. Ama sözün kıymeti, doğruya şahitlik etme ilkesi gibi kelimler kitaptandır. Kitab’ın temel prensipler olduğu bilgisinden hareketle Kur’an’da sık sık geçen; • “kitaba/ayete sımsıkı sarıl/sarılırdı.” Meryem 14, Araf 170, O kitaptan, temel prensiplerden, kaidelerden asla taviz vermezdi, • “O kitabın ayetlerini az bir pahaya sattı” Bakara 41, Kısa dönemli beklentiler, çıkarlar uğruna temel prensipleri terk etti, • “Kitaba varis kılınanlardan…” Araf 162, Temel prensipleri korumaya söz verenlerden/görevli olanlardan, • “… kimileri kitabın bazı ayetlerini inkâr ederler….” Rad 36, Temel ilkelerin bazılarını red ederler, hayatlarına sokmazlar, • “Onlardan bir grup var ki, Kitab’dan olmadığı halde Kitab’dan sanasınız diye Kitap’tanmış gibi dillerini eğip bükerler ve, “Bu, Allah katındandır” derler. Al-i İmran 78, Kendi çıkarlarına uygun kelimeleri, temel prensipler diye takdim ederler, • “Bunlar kitabın ayetleridir.” Lokman 2, Hicr 1, Rad 1, Dikkat edin bahsedilen/bahsedilecek konular temel ilkelerdendir. • “Kitap yüklü eşekler.” Cuma 5, Onlar yığın yığın kurallar öğrenmiş, yüklenmişlerdir, gibi anlamanın öze daha yakın olacağı kanaatindeyim. Ehl-i Kitap; Kitabı, üst değerler, ilkeler olarak tanımladığımızda; “ehl-i kitabı” değerlerini, ilkelerini, prensiplerini, şeriatını, hukukunu üretebilmiş bu ilkeler, şeriat, hukuk etrafında bir araya gelebilmiş topluluk olarak tanımlamak gerekecektir. Hali hazırdaki dilin/mantığın bakış açısı ile “Ehl-i Kitap” tabirini kendilerine bir peygamber ve peygamberle birlikte vahiy/kitap verilmiş topluluk manasında kullanmayı ve anlamayı tercih ediyoruz. Ancak, bu bakışla Kur’an da, Allah’ın Bakara suresi 62. ayette Sabiileri, Ehl-i Kitap’la birlikte anıp “Onlar için korku yoktur” demesi çok can sıkıcı bir dilemmaya dönüşüyor. Halbuki bizim gibi düşünmeyen öncü Müslümanlar, karşılaştıkları ya da yönetici oldukları Hindu, Sih gibi farklı toplumları Ehl-i Kitap saymışlardır. Ehl-i Kitap; erdemler, hukuk, şeriat üretip bu ilkeler çerçevesinde toplanabilmesi ile cahili topluluklardan ayrılır. İçgüdülerin ihtiyaç, şehvet, korku belirlediği ilişkilerin yerini, toplumun ortak kanaat ve tecrübelerinden neşet eden bir mantığın, hukukun, şeriatın, kitabın alması o toplumun, insanileşme sürecinde önemli bir adımdır. Ancak Ehl-i Kitap nihai hedef olarak değil, murad edilen selam toplumu ile cahiliye toplumu arasındaki ara formdur. Değerler etrafında toplanıp Kitabileşen Ehl-i Kitab toplulukların bir kısmı “selam”laşma becerisini, üst bir mantığa geçebilme yeteneğini de gösterebilmişlerdir. Kitap Ehli’nden bir topluluk vardır ki, gece vaktinde ayakta durup Allah’ın ayetlerini okuyarak secdeye kapanırlar Al-i İmran suresi, 113. Ancak çoğunluğu öyle değildir.”Onlardan iman edenler de var. Ama pek çoğu fasık kimselerdir” Âl-i İmrân , 110. Ehl-i Kitap konumuna gelmiş, üst değerlerini üretebilmiş topluluklar, azalarına beraber hareket edebilme, ortak bir güç, merkez ve ideal uğrunda kenetlenebilme yeteneğini kazandırırlar. Böyle topluluklar güçlenip medeniyetlerini inşa edebilecek enerjiyi üretebilirler. Peygamberler/vahiy burada devreye girip Ehl-i Kitab’a ortak değerleri, tüm insanlık için selam olabilecek değerlerden edinin. Edindiğiniz gücü kendi menfaatinize, başkalarının zararına kullanmayın. Kibirlenmeyin. Kendinizi özel, yüce, üstün, kıymetli görüp diğerlerinin boynuna zincir, sırtına yük vurmayın der Araf, 157. Bu zaviyeden bakılınca kendi değerlerini üretebilmiş, ancak Resullerin ve vahyin uyarısını dikkate almamış Batı Medeniyetini, Ehl-i Kitap olarak tanımlamak mümkündür. Vahyi dikkate almamış bir medeniyetin, dışarıda kalanlar için nasıl bir zulüm mekanizmasına dönüşebileceğinin şahitleriyiz. Batı Medeniyeti kendi toplumlarında kitabiliği üst ilkeleri, hukuku, şeriati inşa edebilmiş ancak kendi toplumlarının dışında kalanlara korkunç zulümler yapmış ve yapmakta olan bir medeniyet olmuştur. Buraya kadar 3 farklı toplum yapılanması tanımlamış olduk. “Sor o kitap verilenlere ve ümmilere İslam’ı kabul ettiniz mi? Al-i İmran 20. 1Cahili; Bir erdem, bilinç, hukuk tanımayan içgüdü merkezli hareket. İnsanların geneli böyledir. Merkezi "Ben"dir. Burada Küfür kelimesine bir parantez açmak gerekiyor. Kâfir/küfür, şer’i merkez alan harekettir. Haksızlığın farkında olup, tercih etmektir. Hak’ın aynı anda Allah’ın ismi olması bir tesadüfün neticesi değil, Aziz İslam’ın temel dinamiklerinden olmasındandır. Haksız; Allah’sız, Allah’ın/Hakk’ın tarafında olmayıp, Allah’ı/Hakk’ı bilerek karşısına alandır. Haksız, Hakk’ın gizlenmesinden, örtülmesinden, karartılmasından gelir/güç/iktidar elde eden ve bunu meşru görendir, kâfirdir. Mevcut dil küfrü/kâfiri, Hz. Muhammed sav topluluğunun karşısında olmak diye tanımlarken grupçu/hizipçi noktadan hareket etmektedir. Küfrün/kâfirin, “Hakk” ile olan bağı da kopmuştur. 2Ehl-i Kitap; Kitabını, ilkelerini, hukukunu geliştirebilmiş, bunlar çevresinde birliğini sağlayabilmiş toplum. İyiyi ve adaleti çevresine, cemaate yöneltebilmiş, "ben"in yerini "biz" almış harekettir. Rahmeti "Ben"liği aşmış toplum için isteyebilmektir. 3İslam; Erdem merkezli, kitabiliğini ve medeniyetini vahiyle terbiye edebilmiş toplum. Sadece ben ve bizin değil alemin hatırını, adaletini, iyiliğini gözetebilmektir. Alemlere rahmet olabilmektir. Tüm peygamberler gibi Hz. Peygamber de, cahili toplulukları içgüdülerin merkez alındığı bir hayattan, erdemlerin merkez alındığı hikmet bir hayata davet ederek, onları selam üzerinde ahidleşmeye çağırıyor. Kur’an’ın birçok ayetinde bu ilkeler üzerinden alınan biata/yemine atıf yapılır. Ancak hali hazırdaki dil, Müslümanın Resulle/vahiyle bir biat ilişkisi içinde olması gerektiğini gizliyor. Biatleşme/ahidleşme erdemler/ilkeler üzerinde anlaşmaktan geçmiyor, takım değiştirmekten veya yüce bir kişiliğe/cemaate intisab etmekten geçiyor. Resuller Toplumlarından Kitap/Temel İlkeler Üzerine Biat İstediler. Var olan dil, biat’i “boyun eğmek, sorgusuz sualsiz, canları/kanları ile peygamberin emrinde olduklarını beyan etmek” şeklinde sunuyor. Bunun bilinçli bir çarpıtma veya göz ardı etme olduğunu düşünmemek elde değil. Çünkü Hz. Ali ra sonrası güç sahibi liderler, peygamberlerin varisleri olduklarını iddia ederek, tüm Müslümanlardan kan, can ve malları ile sorgusuz sualsiz biati boyun eğmeyi beklemeyi, peygamberin biat almasından hareketle meşru saydılar ve saymaya devam ediyorlar.[13] Ancak Akabe’de önce erkeklerden sonra kadınlardan alınan ve Kur’an’da Mümtehine suresi 12. ayette anlatılan “Kadınlar biatı”, vakıanın günümüze hakkıyla yansımadığını söylüyor. Ayette, gelenler sorgusuz sualsiz sana itaat etsinler demiyor. Kendisi üzerinden değil, erdemler üzerinden bir birliktelik için biat istetiyor. Kendisinin de birey olarak yemin edeceği, en az diğerleri kadar sorumluluk altına gireceği bir birliktelik cem olmak/cemaat tanımlanıyor. “Uzatın ellerinizi kitabın çevresinde toplanıp yeryüzünün ıslahçıları olalım, İslam’ı dar’üs selam inşa edelim” deniyor. Altı çizilmesi gereken, Kur’an’ın, İnsan -Allah/vahiy ilişkisini tanımlarken formüle ettiği “…semi’nâ ve ata’nâ…” “..işittik ve itaat ettik…” Bakara 285 ilişkisinin iki ayağının da sorunlu/kırılmış olduğudur. İlk ayak olan işittik ibaresinin muhatabı yoktur. Ortada işitilecek işitilmesi gereken bir kelimenin olması gerektiği gizlenir. İşitilecek şey yücelerde tanımlanarak anlamsız/işlevsiz kılınır. İşitilmesi gerekenin Resul/vahiy üzerinden kitap olduğu, verilen biatin peygamberin kendilerinden istediği ilkeler olduğu göz ardı edilir. İşitilen bir şey olmayınca, boşluk din diye vaaz edilen ritüeller veya menkıbelerle doldurulur. Tuvalet terbiyesi bile iman meselesi gibi sunulup sayfalarca konu edilebilirken, Resulüllah’ın sav biatı, yöneten-yönetilen ilişkileri hilafet-saltanat, paranın İslam ekonomisi ve zamanın sarfı gibi konular başlık olarak bile ele alınmaz. Allah’a inanmak, O’nun varlığına inanmak olarak tanımlanarak, kelam/vahiy ile olan ilişki koparılıp konuşan, görüş bildiren Allah cc susturulup, O’na kulak vermeye, onu işitmeye çalışanlar O’nun adına söz alanlara mahkum ediliyor. Allah’ın sesi işitilmeyince, ikinci ayak “itaat” de gerçekleşmiyor. Kime itaat edilecek sorusunun cevabını yine “O’nun adına söz alanlar” cevaplıyor. Biat Ne Üstüne Alınır? Akabede, genç kızlardan ihtiyar kocakarılara kadar herkese, kolayca anlayabilecekleri bir şey teklif ediliyor Mümtehine 12. Teklif edilen ilkeleri kabul ederlerse, “biatlarını kabul et” denilerek peygambere inisiyatif bırakılmıyor. Biatı kabul eden bizzat Allah cc oluyor. Onlar artık sendendir, seninle kardeştir, sözlerini tutarlarsa cennettedirler deniyor. Yemine katılan herkes, ilkelerden birini bile kabul etmemeleri durumunda, Hz. Muhammed’in takımından olmalarının, O’nun ümmeti olduğunu iddia etmelerinin, Müslüman oldum barış, emniyet, güven ehliyim demelerinin mümkün olmadığını biliyor. Bu emirler; • Yüce olan Allah’tır, Ondan başka kutsal şahıs, cemaat, grup, parti, mezhep, peygamber, vatan, şirket, nesne yoktur. Kimse, kendini, kutsalını yücelterek, diğerlerini ona tabi olmaya zorlayamaz, zulmedemez, kafasında odun kıramaz. Sorgulanamaz, eleştirilemez, eksiksiz, mükemmel, hüküm sahibi, Hak olan, bilen ve azap edecek olan Allah’tır la yüs’el amma yef’al.. Enbiya 23. • Emeğinizden başkasına elinizi uzatmayın. “Size kendi elinizin emeğinden başkası yoktur”Necm 39. Hırsızlık yapmayın diye tercüme edilen emri, yeniden formüle etmemiz gerekiyor. Çünkü paratapar kapitalist anlayışın tanımladığı hırsızlık, fakirin zenginden almasıdır.[14] Kur’an sadece fakirin zenginden almasını yasaklamaz. Zenginin de fakirden almasını yasaklar. • Zina etmeyeceksiniz. Namus ve şeref kavramları cahili topluluklarda sadece kadın erkek ilişkileri üzerinden tanımlanır. Horozun namusu tavuklardır. Tavukların yanına gitmediğiniz sürece horozun namusuna halel gelmez. Halbuki Resullere; hırsız, faizci, riyakâr, gösterişçi vs derseniz onların namusunu/şerefini kirletmiş olursunuz. Mevcut dille geçimini haramdan elde ediyor olmak, namusa/şerefe halel getirmiyor. Zekâtı ödenmiş, vergilendirilmiş kazanç temizlenmiş oluyor. • Öldürmeyeceksiniz. Kadınlar biatında çocuklarınızı öldürmeyeceksiniz şeklinde geçen emir, erkeklerin biatında “öldürmeyeceksiniz” diye geçiyor. Maide suresinde Habil ile Kabil’in kıssası yeniden okunmaya muhtaçtır. • Sözünüzün kıymeti olacak. Yalan söylemeyeceksiniz. İftira atmayacaksınız. Zanda, tahminde bulunup gerçekmiş gibi aktarmayacaksınız. Ahidlerinize, sözlerinize, yeminlerinize, antlaşmalarınıza sahip çıkacaksınız. Kendi aleyhinize olsa bile adalete zarar vermeyeceksiniz. • İyilikte yardımlaşacaksınız. Yardımlaşmaya gücünüz yetmezse, ya da iyiliğe ikna olmazsanız, engel de olmayacaksınız. Akabe’nin, 75’lik nineleri bile istenilenleri ve yapmaları gerekeni anlayabildiler. Bir Tanesi İslam’ın Şartları Arasına Giremiyor. Mevcut din dili ile ben Müslüman olmak istiyorum diyen hiç kimseye, Akabe’de Allah’ın Resulünden şart koşması için istediği ilkeler hatırlatılmıyor. Bu ilkelerin hiçbiri İslam’ın şartlarının arasında kendine yer bulamıyor. Mevcut dilin İslam’ın şartları olarak andığı maddeleri de Mümtehine suresi anmıyor. İtiraz edilip ilk elde yok gibi görünse de aslında bunlar onların içindedir denilebilir. Bu itiraz doğru olsa bile, kitabın/ilkelerin geriye itildiği, olsa ne güzel olur üzerinden konuşulduğu da gizlenebilecek gibi değildir. Müslüman olacağım diyen birine “bak şu andan itibaren sadece kendi emeğini yiyecek, yalan söylemeyecek, tahminde/zanda bulunmayacak, kendi namusunla başkalarının namusunu ayırmayacaksın. Yemin eder misin?” denildiğini görmedim, duymadım. Kitab’ın İçeriği / Ayetleri Mümtehine suresinde 6 ayette/şartta toplanan Kitap diğer surelerde de sık sık tekrarlanır. Bazen bu emirler daha kısa şekilde anılırken, bazen bunlara birkaç emir daha ilave edilir. Sureler bu emirlerden bir ya da bir kaçını açıklar, örneklendirir ve tafsilatlandırır. En’am suresinin 151-156.[15] ayetlerinde “bizim kitaptan haberimiz yoktu demeyesiniz diye size bunları sayıyoruz” denilerek Kitap konusu işlenir. “Gelin Rabbinizin size neleri haram kıldığını söyleyeyim. Allah’a şirk koşmayın. Ana-babaya hürmet edin. Çocuklarınızı öldürmeyin. Cana kıymak haram edilmiştir, adalet dışında öldürmeyin. Kötülüğe yaklaşmayın. Mahremi araştırmayın. Yetimin malına dokunmayın. Ölçü-tartıyı tam tutun. Adaleti gözetin, yalan söylemeyin” denilir. Ayetin devamında “Allah size bunu emretmiştir, Allah’a verdiğiniz sözü ve O’nun size gösterdiği yolu tutun, başka yollar edinmeyin. Rablerine giden yolu göstermek, onlara rahmet edip açıklamak için Musa’ya verdiğimiz kitap da buydu. Kitap sadece bizden öncekilere verildi bizim haberimiz yoktu demeyesiniz diye, onu size de gönderdik...” denilerek Musa’ya verilen kitapla Hz. Peygambere verilen kitabın aynı olduğuna da dikkat çekilir. Bakara suresi 83-84’te; hani şunlar üzerine sizden söz almıştık denilip, Kitab’ın ayetleri sayılır. “Allah’tan başkasına ibadet etmeyin. Anaya babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara güzel muamele edin, insanlara tatlı söz söyleyin, namazı hakkıyla eda edin, zekâtı verin. Birbirinizin kanını dökmeyin. Birbirinizi yurtlarınızdan çıkarmayın”. Sonrasında Allah cc sözünüzü niye tutmuyorsunuz diyerek kullarından şikayetçi olur. İsra suresinde 22-39[16] ayetlerinde konu daha geniş ele alınıp “şirk koşmayın, anne babaya hürmet edin, akrabaya/yoksullara/yetimlere sahip çıkın, insanlara güleryüz gösterin/tatlı dille muamele edin, Allah’ın adını yüceltin/namazı kılın, zekâtı verin, birbirinizin kanını dökmeyin ve birbirinizi yurtlarınızdan çıkarmayın” denilerek temel ilkeler peşpeşe sıralanır. Konu Meraiç suresi 22-35[17], Mü’min’un suresi 1-10[18], Bakara 177[19], Meryem suresi[20], Lokman Suresi ve başka surelerde de işlenir. Hz. Nuh’a sav atfedilen ve Nuh’un 7 kuralı/kanunu olarak bilinen “Allah’a şirk koşma, Allah’ın adını yücelt ve ona küfretme, cinayet işleme, cinsel ahlaksızlık yapma, hırsızlık etme, adil ol ve adaleti koru, canlı bir hayvanın etini kopartıp yeme” ilkeleri de hatırlatmak istiyorum. Burada Şura suresinin 13[21]. ayetin de Nuh’a emredilenin bize de emredildiğinin söylendiğinin de altını çizelim. Görüleceği gibi Kur’an’da aynı ilkeler değişik konfigürasyonlarla önümüze çıkarılıp bu ilkelere sadık olun diye defalarca hatırlatılıyor. Bazen tek bir madde, bazen 2-3, bazen de daha fazlası beraberce işlenip bunlar üzerinden ahlaklı erdemli bir topluluk selam/İslam ve bir belde dar’ül İslam inşa edilmek isteniyor. Var olan dil, dini törenler üzerinden tanımladığından bunları geri plana itiyor. Kur’an’ın, kitap merkezli anlayışı ise dini, erdemlerin üzerinden bir tanımlamaya zorluyor. Mevcut dille dinin direği namaz iken, Maun suresi, yetimlere el uzatmayan, garipleri sahiplenmeyen salat ehline lanet edip, Ahiret’i inkâr etmekle suçluyor.[22] Ümmetleri, Peygamberlerine İhanet Ettiler. Peygamberlerden sonra gelip, kitaba sahip çıkması varisçiler gerekenler, öncülerin kurduğu medeniyetin refahı içinde içgüdülülerini terbiye etmeleri gerektiğini, hak ve adaleti ayakta tutma sorumluluğunda olduklarını unuturlar. Öncülerinin erdemli olmasının kendilerini de erdemli kılacağını zannederek, yüce varlıklar olduklarını, Allah’ın sevgilileri, yeryüzünün kıymetlileri olduklarını düşünmeye başlarlar. Araf 169 Kitabı/temel ilkeleri önemsiz ve ihmal edilebilir bulurlar. Kitaptan işlerine gelen kısmını alıp, bir kısmını terk ederler. Temel ilkeleri/kitabı ters yüz edip, peygamberler öncesi cahili mantığı yeniden ihya ederler. Peygamberlerin yıktıklarını inşa edip, inşa ettiklerini yıkarlar. Kur’an, Tevrat, İncil ve Zebur bu süreçleri anlatarak bizi uyaran ilahi öğütler, ikazlardır. “Bunun üzerine o zulme devam edenler sözü değiştirdiler, onu kendilerine söylenildiğinden başka bir şekle soktular. Biz de kötülük yaptıkları için o zalimlere murdar bir azap indirdik.” Bakara 59 “Biz Nasranileriz” diyenlerden de kesin sözlerini almıştık ama onlar da kendilerine zikredilen öğütlerin/Kitab’ın önemli bir bölümünü unuttular Maide 14. Ben-i İsrail kıssaları bu konuyu anlatmak için indirilmişlerdir. Hz. Musa as ve kavmi, Kur’an’da en uzun anlatılan, en çok detaylandırılan örnektir. Bunda kurulmakta olan İslam toplumuna en fazla benzeyen toplumun Ben-i İsrail olması etkilidir. Hz. Musa’nın as kavmi peygamberine biat etmiş, peygamberi ile hicret etmiş, O’nun ardında namaz kılmış, cihada çıkmış bir kavimdir. İsrailoğulları denizi geçmeden hemen önce, Allah tarafından onaylanmış bir kavim iken[23] Filistin’e girişte lanetlenmiş bir topluluğa Yahudi dönüşmüşlerdir. [24]Lanetlenmiş bir topluluğa dönüşmelerinin serencamı aynı zamanda 10 emrin kitabın başına gelenlerin de macerasıdır. Hani, sizden sağlam bir söz almış, Tûr dağını da tepenize dikmiş ve sakınasınız diye, size verdiğimiz Kitab’ı sıkı tutun, onun içindekileri düşünün gafil olmayın” demiştik Bakara 63. Ne yazık ki Hz. Musa’nınsav ümmeti gibi, Hz. Muhammed’insav ümmeti de onca örneklemeye, uyarmaya rağmen, Ben-i İsrail’in kitaba yaptıklarını yaptı ve temel prensipleri ters yüz etti. Şerhsiz gelen emirlere şerh koyarak yönünü değiştirdi. Peygamberlerden sonra gelip, kitaba ve medeniyete sahip çıkması varisçiler gerekenler, içgüdülülerini terbiye/kontrol etmeleri gerektiğini, hak ve adeleti ayakta tutma sorumluluğunda olduklarını unuttular. Öncülerinin erdemli olmasının kendilerini de erdemli kılacağını zannederek, ne kadar yüce varlıklar olduklarını, Allah’ın sevgilileri, yeryüzünün kıymetlileri olduklarını [25]düşünmeye başlarlar. Araf 169 [26] Bu topluluk öncülerin inşa ettiği medeniyet için de şımarıp, kitabı temel ilkeleri terk ederler. Kitabı önemsiz ve ihmal edilebilir bulurlar. Onların işlerine gelen kısmını alır bir kısmını terk ederler. Onlar öncülerin yaptıklarını yıkmaya yıktıklarını yapmaya başlarlar.[27] -“Yüce olan yalnız Allah’tır”ı değiştirip; Bizim liderimiz/ cemaatimiz/ mezhebimiz/ peygamberimiz hariç Allah’tan başka özel/seçilmiş/yüce/büyük/üstün/bilen yoktur. Yaptılar. - “Öldürmeyeceksin” emrini; Bizden olanı öldürmeyeceksine çevirdiler. - “Yeryüzünü ıslah edin” emrini; Grubunuzu, cemaatinizi/hizbinizi, evinizi ihya edin. - “İhtiyaç sahiplerine, yolda kalanlara, yetimlere, akrabaya verin” emrini; Cemaate, gruba, lidere verin. - “Yalan söylemeyin, hakkı/adaleti ayakta tutun” emrini; Dinin, cemaatin, liderin maslahatını gözetin. - “Büyüklenmeyin, özel olduğunuzu iddia etmeyin” emrini; Sadece bizden olan kurtuluşa erer. Fırka-i Naciye meselesine döndürdüler. - “Elinizi emeğinizden başkasına uzatmayın” emrini; Bizden olanın malına elinizi uzatmayına. - “Namusunuza sahip çıkın, pislikten uzak durun” emrini; Kadınlarınızı erkeklerden uzak tutun. Emrine döndürdüler. - “Allah Hak/Selam/İslam uğrunda cihad edin” emrini Cihad, cemaate çağırmak tebliğ! ve cemaate hizmetten ibarettir. Emrine döndürdüler. - “İyiliği emredip kötülükten nehyedin” emrini; bu emir Mutezile ile birlikte bitmiştir. Dediler. Sonsöz Selam olduğunu Müslüman söyleyen bizler, selamın ne olduğunu unuttuk. Sözü değiştirdik. Kitabı ve biatı unuttuk. İlkelerimizi, prensiplerimizi terk ettik. Müslüman topluluklar yalan söylemezler, harama el uzatmazlar, kan dökmezler, başkalarının şerefine kendi namus ve şerefleri gibi saygı gösterirler, kimsesizlere sahip çıkarlar, yığmazlar dedirtemiyoruz. Zillet içinde kaldık. Ellerimiz birbirimizin boğazında, malında, kanında. Sürüler halinde boğazlaşıyoruz. Allah için ehl-i secde boğazlayan cihad/gaza ehliyiz. Sözümüzün ve ahdimizin kıymeti yok. Her tarafta kutsal gruplar, liderler, üstadlar, mezhepler var. Kibrimizden kimsenin sesi kulaklarımıza erişmiyor. İçimizdeki ilim ve akıl sahiplerini susturuyor, onları tehdit ediyoruz. Birbirimize güvenmiyor, birbirimizden emin olamıyor, birbirimize borç veremiyoruz. Allah’ın, güçlü kulları ile tepemize bombalar yağdırmasının, kapı kapı dolaşıp bizleri toplatmasının ne demek olduğunu anlamıyor, üzerimize alınmıyoruz. Gözlerimizi gökyüzüne dikmiş bekliyoruz. Acaba oradan bir mucize, bir kurtarıcı mehdi/lider gelip, üzerimize çöken bu karabasandan bizi, Allah’ın en hayırlı ümmetini, en sevgili kullarını kurtarır mı diye. Halbuki Kur’an; gözlerini gökyüzüne dikip mucize bekleyen İsrailoğulları’na “Musa’ya bazı ayetler verip Firavun’un sarayına göndermiştik. Ve Musa, O ayetler ile Firavun’un düzenini/sarayını tepesine yıkmıştı. Şimdi siz de kitabınızı hatırlayın ona sımsıkı sarılın” demişti. İlkeler, erdemler üzerinden yemin edip, bunlar üzerinden bir araya gelip, yardımlaşan bir topluluk olduğumuzda rahmet üzerimize gelecektir. Biz nitelikli, kitap ve hikmet sahibi bir topluluk olduğumuzda üzerimizdeki lanet de kalkacaktır. Çünkü Allah zalim değildir ve Allah’ın katında sözde bir değişme olmaz Kaf 29. Bizim ilmimiz buna yetti, doğrusunu Allah bilir. [1] Okumalarım sırasında aldığım bu notun kaynağını not etmemişim [2] Dil; Kalp, gönül Fars [3] Ölünün, cenaze yıkayıcısının elindeki teslimiyeti gibi bir teslimiyet gerekir anlamında kalıplaşmış söz [4] Müslim 145, Tirmizi 2764 [5] İbranice selam şalom, Kudüs için kullanılan darüsselam- Jerusalem kelimesi aynı kelimedir. [6] Takva kelimesi üzerinden, anlamın sadece Allah’ın tespit edebileceği bir mevkiye gönderilmesinin nasıl bir sonuç verdiğini anlatmak için bir örnek vermek istiyorum. Kıymetli bir koltuğumuzun olduğunu var sayalım ve bu koltuğa kim oturacak sorusuna cevap arayalım. Cevap; Elbette takvalı olan oturacaktır. Peki Takvalı olan kimdir? A Takva Allah’a karşı sorumluluktur. Allah’a karşı kimin sorumlu olduğunu yalnız Allah bilir. Bunu biz bilemeyiz. O halde koltuğa kim oturacak? Elbette bunu daha önce takvasını ispat etmiş olan bir önceki koltuk sahibi belirleyecek. Oğlu ya da damadı.. B Takva, halka karşı sorumluluğunu taşıyabilecek, topluma hesabını verebilecek olan, hesabın endişesini sıkıntısını taşıyan. Toplumun, takvasını topluma karşı sorumluluk bilincini görüp tespit edebileceği bilebileceği birisidir. Eğer takva Allah’a karşı korunma, korkma duygusu ise kimin takvalı olduğunu sadece Allah bilir ise; koltuğa kim oturacak sorusunun cevabı da Allah bilire dönüşüyor. Toplum takvalı olanı sorumluluk sahibini, topluma faydalı olanı, yetkin, layık olanı tespit edemez, onu sadece Allah bilir ise toplum yöneticisini de tespit ve talep edemez. Peki, kim oturur koltuğa elbette şeyhin, kralın oğlu oturacaktır. Dikkat çekmek için soruyorum. İslam toplumlarının din dilini kullanan kurumlarında/cemaatlerinde yerine aday göstermeyen Hz Muhammed, Hz Ali gibi öncülerin sünneti mi, yoksa Yezid’i yerine oturtan Muaviye’nin sünneti mi yaşatılmaktadır. [7] Rağıp el-İsfehani’de ümmi kelimesinin anlamını konu hakkında bilgisi az olan kimse anlamına geldiğini cehalet anlamında kullanıldığını yazar. Bu kök “ümmiyyetü” şeklinde kullanılırsa gaflet ve cehalet anlamını ifade eder ki “el-ümmî” kelimesi bu köke nispet edildiği taktirde, “bilgisi az olan kimse” anlamını taşır. Râğıb el-İsfehânî, Ebu’l-Kasım Hüseyin b. Muhammed, Müfredâtü Elfâzıl-Kur’an, Beyrut, 1997, Kur'an da Ümmi Kavramının Semantik Analizi Ve Bu Bağlamda Hz. Peygamberin Ümmiliği Meselesi Mehmet SOYSALDI* Songül ŞİMŞEK** [9] Ragıb el-İsfehâní “cehl”e üç anlam vermektedir -Birincisi, nefsin bilgiden boş olması, Konu hakkında bir fikirleri düşünceleri olmaması -İkincisi, gerçeğin dışında bir şeye inanma,-Üçüncüsü, bir konuda yapılması gerekenin veya hakkın tersini yapmadır Müfredat, s 143 [10] [10] Hayvanlar gibidirler; Bulduğu her şeyi bir köşeye, bankaya veya toprağa gömmenin, farelerin, sincapların, köpeklerin bulduklarını bir kovuğa, bir deliğe veya toprağa gömmeleriyle aynı refleksin sonucudur. Tüm hayvanların yavrularına kıymet ve değer verdiklerini, ancak anne babasına hürmet etmenin İnsani bir davranış olduğu Tilkinin hırsızlığının, çiftçiye kötülük yapmak için olmadığını, derdinin sadece karnını doyurmak olduğunu, insanların çoğunun başka insanlara verdiği zararın böyle bilinçsiz davranışlardan kaynaklandığını ün insandaki yığma, biriktirme, bir bankaya gömme güdüsünün aynı olduğunu, Hayvanlar gibi yavrularına dikkat ve öze Örneklemek istiyorum. Ortada bir yiyeceğin var olduğunu tasavvur edelim. Yeryüzünün tüm varlıkları, aç oldukları takdirde, imkan buldukları anda o yiyecekten karınlarını doyurup, ihtiyaçlarını giderirler. cahiliye; iç güdüsel/hayvani davranış İnsanların çoğu böyledir. Ankebut 63,Nahl,38-75, Rad 1 bilinçsizlik halidir . Tilkinin çiftçi,nin tavuğunu çalması ona zarar vermek için değildir. Bütün derdi sadece ihtiyacını karşılamak istemesidir. Onlardan çok azı, aç/ ihtiyaç sahibi olmasına rağmen helal mi haram mı? Diye sorar. Benden daha fazla ihtiyaç sahibi, paylaşmam gereken başkaları var veya kendimi adadım, oruçluyum diye erdem merkezli hikmetli bir davranışta bulunabilir. Meleklerin secde ettiği, eşrefi mahlukat-yaratılmışların şereflisi Bakara, 34 Yine onlardan az bir grup karnını doyurduktan sonra, başkası bundan faydalanmasın diye kalanı kirletebilir, saklayabilir ya da yok edebilir. kafir; belhum adal-hayvandan da aşağıFurkan, 44 [11] Suhufu/sahifeleri, yine modern zamanlardan kağıt ve yazı ile irtibatlandırarak anlıyoruz. Ebu Zer’e ra atfedilen zayıf olduğu düşünülen bir hadiste Hz Adem’e indirilmiş 10 sahifeden bahsedilir. Bunu modern zamanlardan düşünüldüğümüzde ravinin, kağıt ve yazının da Adem’le birlikte aynı anda gökten indirildiğini, Hz Adem ve çevresindekilere, yine ilahi müdahale ile okuma öğretildiğini söylediğini düşünmemiz gerekecek. Ravinin muradının Adem’in elindeki bir kağıt ve o kağıda yazılı bir metin olmadığını, 10 suhufu 10 sözlü emiri, 10 prensipten bahsettiğini düşünmek kendi zamanına daha uygun düştüğünü düşünüyorum [12] Zebur, her şehrin kapısına ya da meydanına konulan, taş bir levhaya oyulmuş o toplumdaki kanunları veya üzerinde anlaşılan ortak metni yani kitabı duyuran bildiridir. [14] Bir yerde yol keser, mesela bir bankacıdan 50 TL’yi bıçakla alırsanız gasp ve hırsızlıktan yargılanır uzun süre hapiste yatarsınız. Aynı bankacı sizin hesabınızdan, kredi kartınızdan ya da telefonunuzdan aynı miktarı alırsa buna hırsızlık diyemezsiniz, suç duyurusunda bulunamazsınız. [15] 151. De ki Gelin Rabbinizin size neleri haram kıldığını okuyayım O'na hiçbir şeyi ortak koşmayın, ana-babaya iyilik edin, fakirlik korkusuyla çocuklarınızı öldürmeyin -sizin de onların da rızkını biz veririz-; kötülüklerin açığına da gizlisine de yaklaşmayın ve Allah'ın yasakladığı cana haksız yere kıymayın! İşte bunlar Allah'ın size emrettikleridir. Umulur ki düşünüp anlarsınız. 152. Rüşd çağına erişinceye kadar, yetimin malına, sadece en iyi tutumla yaklaşın; ölçü ve tartıyı adaletle yapın. Biz herkese ancak gücünün yettiği kadarını yükleriz. Söz söylediğiniz zaman, yakınlarınız dahi olsa adaletli olun, Allah'a verdiğiniz sözü tutun. İşte Allah size, iyice düşünesiniz diye bunları emretti. 153. Şüphesiz bu, benim dosdoğru yolumdur. Buna uyun. Başka yollara uymayın. Zira o yollar sizi Allah'ın yolundan ayırır. İşte sakınmanız için Allah size bunları emretti. 154. Sonra iyilik edenlere nimetimizi tamamlamak, her şeyi açıklamak, hidayete erdirmek ve rahmet etmek maksadıyla Musa'ya da Kitab'ı Tevrat'ı verdik. Umulur ki, Rablerinin huzuruna varacaklarına iman ederler. 155. İşte bu Kur'an, bizim indirdiğimiz mübarek bir kitaptır. Buna uyun ve Allah'tan korkun ki size merhamet edilsin. 156. "Kitap, yalnız bizden önceki iki topluluğa hıristiyanlara ve yahudilere indirildi, biz ise onların okumasından gerçekten habersizdik" demeyesiniz diye; [16] İsra suresi 23-39 da sayılan emirler Müslümanlarca on emir olarak bilinen Musa’ya verilen kitaptır. Enam Suresi 20 ayette “Daha önce kitap verdiklerimiz, bunu, kendi çocuklarını tanıdıkları gibi tanırlar; ama onlar arasından kendilerine yazık edenler var ya, işte onlardır inanmayı reddedenler.” Ayetini hatırlamak gerekir. Tora’da Hz Nuh, Hz İbrahim, Hz Lut, Hz Eyyup, Hz Suleyman gibi peygamberler ciddi ahlaki zaafları olan sarhoş, zinakar, faizci ve hatta kendi kızları ile ilişki kuran şahıslar olarak tanıtılır. Tora’daki peygamberlere bakıp Kur’an’da ki peygamberleri tanımak mümkün değildir. Onların tanıyacakları, hala Kur’an’ın ve Tevrat’ın sayfaları arasından seslenmeye devam eden ancak sesi işitilmeyen Musa’ya verilmiş kitabdır. On Emir Bizimde, İncil’de İbrahim’in sözleri 17/8-10 vahyi bölümündeki “Ezeli olan, Kadir olan, Kuddüs olan, El mutlak , El Melik olan Allah. Kendi kendine olan çürümeyen, tertemiz, doğurmamış, lekesiz, ölümsüz, kendi başına kusursuz, kendini tasarlamış olan, anası babası olmayan , yaratılmamamış….” Veya Eski ahitteki II -687” O efendi Rab olandır. O kadir olan Allah’tır. Kaynağı origin olmayan ve meliki olmayan tek O’dur. Her sebepten ve kaynaktan daha büyüktür; gerçekten yalnızca bir olan, yalnızca hakim olan O’dur. Yalnızca en yüce olan da O’dur…” sözlerinde İhlas Suresini tanıdığımız gibi. Alıntılar, Mehmet Paçacı’nın Kur’an ve Ben Ne Kadar Tarihseliz kitabından alıntılanmıştır. [17] 22- Ancak namaz kılanlar hariç; 23- Ki onlar, namazlarında süreklidirler. 24- Ve onların mallarında belirli bir hak vardır 25- Yoksul ve yoksun olanlariçin. 26- Onlar, din gününü tasdik etmektedirler. 27- Rablerinin azabına karşı daimi bir korku duymaktadırlar. 28- Şüphesiz Rablerinin azabından emin olunamaz. 29- Ve onlar, ırzlarını ferç korurlar; 30- Ancak kendi eşleri ya da sağ ellerinin malik olduğu başka; çünkü onlar bunlardan dolayı kınanmazlar. 31- Fakat bunun ötesini arayanlar, artık onlar sınırı çiğneyenlerdir. 32- Bir de Onlar, kendilerine verilen emanete ve verdikleri ahde harfiyyen riayet edenlerdir. 33- Şahidliklerinde dosdoğru davrananlardır. 34- Namazlarını titizlikle koruyanlardır. 35- İşte onlar, cennetler içinde ağırlananlardır. [18] 1. Mü'minler gerçekten felah bulmuştur; 2. Onlar namazlarında hûşû içinde olanlardır; 3. Onlar, 'tümüyle boş' şeylerden yüz çevirenlerdir; 4. Onlar, zekata ilişkin söz ve görevlerini mutlaka yerine getirenlerdir; 5. Ve onlar ırzlarını koruyanlardır; 6. Ancak eşleri ya da sağ ellerinin sahip olduklarına karşı tutumları hariç; bu konuda kınanmış değillerdir. 7. Fakat kim bundan ötesini ararsa, artık onlar sınırı çiğneyenlerdir. 8. Yine Onlar, emanetlerine ve ahidlerine riayet edenlerdir. 9. Onlar, namazlarını da titizlikle koruyanlardır. 10. İşte yeryüzünün hakimiyetine ve ahiretin nimetlerine varis olacak onlardır. [19] Yüzlerinizi doğuya ve batıya çevirmeniz iyilik değildir. Ama iyilik, Allah'a, ahiret gününe, meleklere, Kitaba ve peygamberlere iman eden; mala olan sevgisine rağmen, onu yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışa, isteyip-dilenene ve kölelere veren; namazı dosdoğru kılan, zekatı veren ve ahidleştiklerinde ahidlerine vefa gösterenler ile zorda, hastalıkta ve savaşın kızıştığı zamanlarda sabredenlerin tutum ve davranışlarıdır. İşte bunlar, doğru olanlardır ve müttaki olanlar da bunlardır. Bakara 177 [20] "Gerçek şu ki ben, benden sonra gelecek akrabalarımın isyankâr olmalarından korkuyorum. karım ise kısırdır. Bana kendi tarafından; bana ve Yakub hanedanına varis olacak bir çocuk bağışla ve onu hoşnutluğuna ulaşmış bir kimse kıl!"……………………… "Ey Yahya! Kitab'a Tevrat'a var gücünle sarıl!" e henüz sabi iken ona ilim ve hikmet verdik Ek olarak katımızdan bir şefkat ve dürüstlük... Erdemli birisiydi. Ana babasına karşı iyi davranırdı, asla bir zorba ve isyankâr olmadı. Meryem 12-14 …………… “Çocuk şöyle dedi "Ben, Allah'ın kuluyum. O, bana Kitab'ı verdi ve beni peygamber yaptı." 31. "Nerede olursam olayım, O beni mübarek kıldı; yaşadığım sürece bana namazı ve zekâtı emretti." 32. "Beni anneme saygılı kıldı; beni bedbaht bir zorba yapmadı." Meryem 10-32 [21] Dîne âit hükümlerden, Nûh'a tavsiye ettiğini ve sana vahyettiklerimizi ve İbrâhîm'e, Mûsâ ve İsâ'ya tavsiye ettiklerimizi, size de gidilecek yol olarak bildirdi, açıkladı; dîne yapışın ve o hususta hiçbir ayrılığa düşmeyin. Onları, inanmaya çağırdığın şey, müşriklere pek büyük, pek ağır gelmede. Allah, dilediğini kendisine seçer ve kim, ona dönerse doğru yolu gösterir ona. [22] Din/ Ahiret gününü yalanlayanı gördün mü? İşte o var ya, odur yetimi itip kakan, yoksulu doyurmaya ön ayak olmayan. Veyl olsun/yazıklar olsun o salat/ibadet ettiğini sanan böylelerine ki,bunlar ibadetlerini ciddiye almıyorlar. Küçücük bir yardımı bile esirgedikleri halde, kalkıp birde dindarlık gösterisinde bulunuyorlar. Maun Suresi [23] “Vaktiyle hor görülen/güçsüz bırakılan insanları ise kutlu kıldığımız ülkenin doğu ve batı taraflarına mirasçı kıldık. Ve Rabbinizin İsrailoğullarına verdiği söz, onların darlıkta gösterdikleri sabrın karşılığı olarak işte böylece gerçekleşmiş oldu;….” Araf 137 [24] İsrailoğullarını denizden geçirdik. Putları önünde bel büküp eğilmekte olan bir topluluğa rastladılar. Musa'ya dediler ki "Ey Musa, onların ilahları var; onların ki gibi, sen de bize bir ilah yap." O "siz gerçekten cahillik etmekte olan bir kavimsiniz" dedi.A'RAF/138 [25] “Yahûdiler ve Nasrânîler, biz Allah'ın oğullarıyız ve sevgilileriyiz dediler…..” Maide 18 [26] Onların ardından yerlerine kitaba mirasçı olan bir takım 'kötü kimseler' geçti. Bunlar Şu değersiz olan dünyaın geçici-yararını alıyor ve "Yakında bağışlanacağız" diyorlar. Bunun benzeri bir yarar gelince onu da alıyorlar. Kendilerinden Allah'a karşı hakkı söylemekten başka bir şeyi söylemeyeceklerine ilişkin Kitap sözü alınmamış mıydı? Oysa içinde olanı okudular. Allah'tan Korkanlar için ahiret yurdu daha hayırlıdır. Hâlâ akıl erdirmeyecek misiniz? Araf 169 [27] “Ve ardından ilahi kitabın mirasçısı oldukları halde bu değersiz dünyanın geçici tatlarına sarılan yeni kuşaklar aldı onların yerini; ve Nasıl olsa sonunda affedileceğiz diyerek karşılarına çıkan bu kabil geçici şeylere sarılan günahkar kimseler olup çıktılar. Oysa, onlardan Allaha yalnızca doğru ve gerçek olanı isnat edeceklerine dair ilahi kitap üzerine söz alınmamış mıydı? Onda yazılı olanı tekrar tekrar okumamışlar mıydı? Allaha karşı sorumluluk bilinci duyan herkes için iki hayattan en iyisi, en üstünü ahiret hayatı olduğuna göre artık aklınızı kullanmayacak mısınız?” Araf 169 bu konunun neden rahatsizlik yarattigini anlamak cok mumkun degil. yani velev ki hz. muhammed'in gorevi dar anlamiyla mekke ve cevresine mesaji duyurmak olsun. zaten kendisine emredilen nedir? en bastan ailesine ve yakin cevresine, sonra genis halkalarla yoresine dinini duyurmak degil midir? bundan dinin yoreselligini cikartmak mumkun olur mu ki acaba? yani hz. muhammed'in mesaji cevresine duyurmakla yukumlu olmasi, dini, islam'i yoresel mi yapar? bunu kitabin geri kalanini da goz onune alarak dusunmek gerekir. bu noktada da boyle bir cikarimin gecersiz olacagi gorulebilecektir. tabii ki bir dinin uzerinden geldigi kisi oncelikle mesaji etrafina duyurmaya calisacaktir. elde cep telefonu ile gezmedigini de varsayarsak yani degil mi?enam suresi 92. ayet'in elmalili meali"işte bu da bizim indirdiğimiz bir kitab, feyz-u bereketi dünyayı tutacak, evvelki kitablar bu tasdık etmedikçe mu'teber olmıyacak, bir de ümmülkurayı ve hem bütün çevresindekileri inzar edesin diye ki âhıreti te'min edecekler buna iyman ederler ve onlar namazlarının üzerine muhafız olurlar"enam suresi 92. ayet'in elmalili tefsirinden alintiylabütün şehirlerin anası, merkezi demek olan ümmü'l-kurâ mekke'nin bir ismidir ki cihanın merkezi, bütün yaratılmışların kıblesi demek gibidir. uyarma, mekke'nin kendisine değil, halkına olacağı bilindiğinden mânâ, mecaz veya mecaz isnadı suretiyle "ümmü'l-kurâ halkı" demektir. da buna karinedir. şüphe yok ki "mekke" denilmeyip de "ümmü'l-kurâ" denilmesi, mekke'yi âlemdeki bütün şehirlerin bir mutlak merkezi gibi düşündürmek içindir. ve bundan dolayı de, merkez ve çevre karşılığıyla bütün yer çevresinde bulunanların hepsi demek olur. bununla beraber "ümmü'l-kurâ" merkezlik mânâsı dikkat nazarına alınmaksızın "mekke" demek gibi düşünülürse, 'dan mekke çevresi, mekke civarı, bundan da nihayet arap yarımadası düşünülür. bu ihtimale göre kur'ân'ın nüzul hikmeti yalnızca mekke ve arap yarımadası halkının uyarılmasına mahsusmuş gibi bir kuruntu akla gelebileceğinden "mekke ve etrafını uyarman için" buyurulmadığı gibi, "ümmü'l-kurâ ve etrafını uyarman için" de buyurulmayıp atıf vâvı ile "ve ümmü'l-kurâ ve etrafını uyarman için" buyurulmuş ve bununla kur'ân'ın nüzulünün, muhammed aleyhisselâm'ın peygamberliğinin yalnız arap milletini uyarma hikmetine mahsus olmadığı ve bir âyet yukarısındaki "o kur'ân, âlemler için ancak bir uyarmadır" mânâsıyla, bereketlerinin kapsamının genişliğinden gaflet etmemek gerektiği ve özellikle "ey muhammed! biz seni ancak bütün insanlara bir müjdeci ve uyarıcı olarak gönderdik" sebe', 34/28 âyetinin kapsamı anlatılmıştır. fakat gariptir ki bütün bunlara karşı yahudilerden bir grup, bu "ve ümmü'l-kurâ ve etrafını uyarman için" âyet-i kerimesinden yalnız araplara gönderilmiş bir peygamber olduğunu delil getirmeye kalkışmışlar, yani onun peygamberliğini itiraf etmekle beraber her millete değil, araplara mahsus bir peygamber olduğu iddiasında bulunmuşlardır. bunlar yahudilerden "iseviyye mezhebi" adıyla anılırlar ki, bugün aydın geçinen avrupalılardan bir kısmının arap olmayan müslümanlar arasında bu yahudi fırkasının mezhebini ve politikasını yaymaya çalıştıklarını görüyoruz. beşerde vuku bulmuş bir iş olan peygamberliği inkâr etmenin, allah'ı gereği gibi takdir etmemekten doğan bir cüret, bir nankörlük ve herhangi bir peygamberin peygamberliğini ve herhangi bir kitabın inmesini kabul ettikten sonra bütün peygamberleri ve kitapları tasdik ve teyid eden ve onlardan daha açık ve daha feyizli olarak indirilmiş bulunan mübarek kur'ân'ı ve muhammed aleyhisselâm'ın nebîliğini inkâr etmenin ise bundan başka açık bir çelişki olduğu anlatılmakla peygamberlik işi tespit ve teyid ediliyor. ve peygamberlik meselesinin allah'ın sıfatları meselesinin bir dalı olduğunu, irfan ve ahlâk, sorumluluk duygusu ve âkıbet endişesi ile ilgisini tesbit ettikten sonra, allah'a yalan isnad eden, yalan yere peygamberlik iddia eden veya allah'a, peygamber'e rekabet etmeye kalkışan iftiracılar, yalancılar, sahtekârlar ve haddini bilmezler hakkında korkutma ve uyarma olarak da şöyle buyuruluyor 93-94- ve kimdir o kimseden daha zalim ki, allah'a yalan iftira etmiştir. mesela yalancı müseyleme müseylemetû'l-kezzab ve esved ansî gibi, "allah beni peygamber gönderdi" diye yalandan peygamberlik iddia etmeye veya amr b. luhay ve benzerleri gibi kendi kendine din uydurmaya, hükümler koymaya kalkışmış veya herhangi bir şekilde allah'a karşı yalan uydurmuş, allah'a ilgisi caiz ve layık olmayan bir şey isnat etmiş, veya kendisine hiçbir şey vahyedilmemişken, bana vahyedildi, demiştir. özetle ya herhangi bir şekilde bir yalan iftira etmiş veya özellikle vahy iddiasıyla iftira etmiştir. diğer bir mânâ ile "bana vahyolundu, ona hiçbir şey vahyolunmadı" demiş, kendine vahiy iddia etmiş ve peygamber'e vahyi inkâr etmiştir. yalanın iki büyük çeşidini toplamış, yoğa var, vara yok diye kat kat büyük bir yalan söylemiş demek olur. ve o kimseden ki, allah'ın indirdiği âyetler gibi ben de indireceğim, demiştir. allah ile rekabete, kur'ân'ın benzerini yazmaya, peygamber'le boy ölçüşmeye kalkışmıştı. nitekim tâif'li nadr b. haris ve yardakları, "eğer istesek bunun kur'ân'ın aynısını biz de söyleriz" enfâl, 8/31 demişler, "ekin ekenlere, ekmek yapanlara, pişiriş pişirenlere, lokma edenlere kasem olsun" diye saçmalar söylemişlerdir. ve işte şu zikrolunan misaller bu âyetin nüzulüne sebep olmuşlardır ki, bunların bazısı mekke'de, bazısı medine'de vaki olmuş bulunduğundan bu âyetin de mekke olaylarına da işaret ederek medine'de indiği rivayet spoiler -not bir de, misal, bu ifadelerin gectigi enam suresi ile "ey muhammed! biz seni ancak bütün insanlara bir müjdeci ve uyarıcı olarak gönderdik" ifadelerinin gectigi sebe suresinin nuzulu arasinda iki sure var. sirf bu zaman dilimine bile bakilarak, "iste hz. muhammed uzerinden indigini soyledigi dini once yoresel dusundu, sonra umdugundan hizli gelisince genele maletmeye karar verdi" gibi bir sonuca kani olunamayacagi gorulebilir. zira, dinin bolgeselligin otesine cikmaya baslamasi bile nuzlun son donemlerine rastlar ve bu iki sure, cok gec doneme ait sureler bile degiller. yine, neden kitapta sadece arabistan ve ortadogudan bazi bolgelerden bahsedilir bkz kuran-ı kerim'de bahsedilmeyen konular/31173056. Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla. بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ 1- Ha, Mim. 43-Zuhruf 1 حٰمٓۜ Ha, Mim. -1 2- Mübin apaçık olan Kitab'a andolsun. 43-Zuhruf 2 وَالْكِتَابِ الْمُب۪ينِۙ Mübin apaçık olan Kitab'a andolsun. -2 3- Biz akledip-anlayasınız diye onu arapça bir Kur'an kıldık. 43-Zuhruf 3 اِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْءٰناً عَرَبِياًّ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَۚ Biz akledip-anlayasınız diye onu arapça bir Kur'an kıldık. -3 4- Gerçekten o Kur'an, Bizim katımızda bulunan Ana Kitab'tadır Levh-i Mahfuz'dadır. Çok yücedir, hüküm ve hikmet doludur. 43-Zuhruf 4 وَاِنَّهُ ف۪ٓي اُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَك۪يمٌۜ Gerçekten o Kur'an, Bizim katımızda bulunan Ana Kitab'tadır Levh-i Mahfuz'dadır. Çok yücedir, hüküm ve hikmet doludur. -4 5- Siz ayetleri inkar edip haddi aşan bir kavim oldunuz-olacaksınız diye şimdi o zikri Kur'an ile uyarmayı sizden uzaklaştırıp-vaz mı geçelim? 43-Zuhruf 5 اَفَنَضْرِبُ عَنْكُمُ الذِّكْرَ صَفْحاً اَنْ كُنْتُمْ قَوْماً مُسْرِف۪ينَ Siz ayetleri inkar edip haddi aşan bir kavim oldunuz-olacaksınız diye şimdi o zikri Kur'an ile uyarmayı sizden uzaklaştırıp-vaz mı geçelim? -5 6- Biz sizden öncekilere nice peygamberler göndermiştik. 43-Zuhruf 6 وَكَمْ اَرْسَلْنَا مِنْ نَبِيٍّ فِي الْاَوَّل۪ينَ Biz sizden öncekilere nice peygamberler göndermiştik. -6 7- Onlara bir peygamber gelmeyiversin, mutlaka onunla alay ederlerdi. 43-Zuhruf 7 وَمَا يَأْت۪يهِمْ مِنْ نَبِيٍّ اِلَّا كَانُوا بِه۪ يَسْتَهْزِؤُ۫نَ Onlara bir peygamber gelmeyiversin, mutlaka onunla alay ederlerdi. -7 8- Bu yüzden Biz de kuvvet bakımından bunlardan çok daha şiddetli olanları helak ettik. Öncekilerin misali Kur'an'da geçmiştir. 43-Zuhruf 8 فَاَهْلَكْـنَٓا اَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشاً وَمَضٰى مَثَلُ الْاَوَّل۪ينَ Bu yüzden Biz de kuvvet bakımından bunlardan çok daha şiddetli olanları helak ettik. Öncekilerin misali Kur'an'da geçmiştir. -8 9- Andolsun ki onlara "Gökleri ve yeri kim yarattı?" diye soracak olsan, elbette "Onları Aziz üstün ve güçlü olan, Alim herşeyi hakkıyle bilen Allah yarattı" derler. 43-Zuhruf 9 وَلَئِنْ سَاَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَز۪يزُ الْعَل۪يمُۙ Andolsun ki onlara "Gökleri ve yeri kim yarattı?" diye soracak olsan, elbette "Onları Aziz üstün ve güçlü olan, Alim herşeyi hakkıyle bilen Allah yarattı" derler. -9 10- O ki yeri sizin için bir beşik kıldı ve doğru gidesiniz diye onda size birtakım yollar var etti. 43-Zuhruf 10 اَلَّذ۪ي جَعَلَ لَكُمُ الْاَرْضَ مَهْداً وَجَعَلَ لَكُمْ ف۪يهَا سُبُلاً لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَۚ O ki yeri sizin için bir beşik kıldı ve doğru gidesiniz diye onda size birtakım yollar var etti. -10 11- Gökten belli bir miktar su indiren O'dur. Onunla ölü bir beldeyi dirilttik, siz de böyle diriltilip çıkarılacaksınız. 43-Zuhruf 11 وَالَّذ۪ي نَزَّلَ مِنَ السَّمَٓاءِ مَٓاءً بِقَدَرٍۚ فَاَنْشَرْنَا بِه۪ بَلْدَةً مَيْتاًۚ كَذٰلِكَ تُخْرَجُونَ Gökten belli bir miktar su indiren O'dur. Onunla ölü bir beldeyi dirilttik, siz de böyle diriltilip çıkarılacaksınız. -11 12- O, bütün çiftleri yarattı. Sizin için gemilerden ve hayvanlardan bineceğiniz şeyleri var etti. 43-Zuhruf 12 وَالَّذ۪ي خَلَقَ الْاَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْفُلْكِ وَالْاَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَۙ O, bütün çiftleri yarattı. Sizin için gemilerden ve hayvanlardan bineceğiniz şeyleri var etti. -12 13- Onların sırtlarına binip üzerlerine yerleştiğiniz zaman Rabbinizin nimetini zikredip-anarak şöyle diyesiniz "Bunları bize müsahhar emre ve hizmete uygun kılan Allah sübhandır münezzehtir-yücedir. Yoksa biz buna güç yetiremezdik." 43-Zuhruf 13 لِتَسْتَوُ۫ا عَلٰى ظُهُورِه۪ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ اِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذ۪ي سَخَّرَ لَنَا هٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِن۪ينَۙ Onların sırtlarına binip üzerlerine yerleştiğiniz zaman Rabbinizin nimetini zikredip-anarak şöyle diyesiniz "Bunları bize müsahhar emre ve hizmete uygun kılan Allah sübhandır münezzehtir-yücedir. Yoksa biz buna güç yetiremezdik." -13 14- Biz elbette Rabbimize döneceğiz. 43-Zuhruf 14 وَاِنَّٓا اِلٰى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ Biz elbette Rabbimize döneceğiz. -14 15- Ama onlar Allah'ın kullarından bir kısmını O'nun bir parçası saydılar. İnsan gerçekten apaçık bir nankördür. 43-Zuhruf 15 وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِه۪ جُزْءاًۜ اِنَّ الْاِنْسَانَ لَكَفُورٌ مُب۪ينٌۜ Ama onlar Allah'ın kullarından bir kısmını O'nun bir parçası saydılar. İnsan gerçekten apaçık bir nankördür. -15 16- Yoksa Allah yarattıklarından kızları Kendine edindi de, erkekleri size mi ayırıp-bıraktı? 43-Zuhruf 16 اَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَاَصْفٰيكُمْ بِالْبَن۪ينَ۟ Yoksa Allah yarattıklarından kızları Kendine edindi de, erkekleri size mi ayırıp-bıraktı? -16 17- Oysa onlardan biri Rahman'a isnad ettiği kız evladla müjdelendiği zaman nedense kahrından yüzü simsiyah kesilmiş olarak öfkesinden yutkundukça yutkunuyor. 43-Zuhruf 17 وَاِذَا بُشِّرَ اَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمٰنِ مَثَلاً ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَداًّ وَهُوَ كَظ۪يمٌ Oysa onlardan biri Rahman'a isnad ettiği kız evladla müjdelendiği zaman nedense kahrından yüzü simsiyah kesilmiş olarak öfkesinden yutkundukça yutkunuyor. -17 18- Onlar zinet-süs içinde büyütülüp de mücadelede açık olmayanı mı Allah'a yakıştırıyorlar? 43-Zuhruf 18 اَوَمَنْ يُنَشَّؤُ۬ا فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُب۪ينٍ Onlar zinet-süs içinde büyütülüp de mücadelede açık olmayanı mı Allah'a yakıştırıyorlar? -18 19- Onlar Rahman'ın kulları olan melekleri de dişi olarak tanımladılar. Kendileri onların yaratılışlarına şahid miydiler? Onların bu şahidlikleri yazılacak ve bundan dolayı sorguya çekileceklerdir. 43-Zuhruf 19 وَجَعَلُوا الْمَلٰٓئِكَةَ الَّذ۪ينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمٰنِ اِنَاثاًۜ اَشَهِدُوا خَلْقَهُمْۜ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْـَٔلُونَ Onlar Rahman'ın kulları olan melekleri de dişi olarak tanımladılar. Kendileri onların yaratılışlarına şahid miydiler? Onların bu şahidlikleri yazılacak ve bundan dolayı sorguya çekileceklerdir. -19 20- Dediler ki "Eğer Rahman dilemiş olsaydı, biz onlara ibadet etmezdik." Onların bu hususta hakka dayalı hiçbir bilgileri yoktur. Onlar sadece zan ve tahminle yalan söylemektedirler'. 43-Zuhruf 20 وَقَالُوا لَوْ شَٓاءَ الرَّحْمٰنُ مَا عَبَدْنَاهُمْۜ مَا لَهُمْ بِذٰلِكَ مِنْ عِلْمٍۗ اِنْ هُمْ اِلَّا يَخْرُصُونَۜ Dediler ki "Eğer Rahman dilemiş olsaydı, biz onlara ibadet etmezdik." Onların bu hususta hakka dayalı hiçbir bilgileri yoktur. Onlar sadece zan ve tahminle yalan söylemektedirler'. -20 21- Yoksa Biz onlara bundan Kur'an'dan önce bir Kitab verdik de, onlar ona mı sarılıp-tutunuyorlar? 43-Zuhruf 21 اَمْ اٰتَيْنَاهُمْ كِتَاباً مِنْ قَبْلِه۪ فَهُمْ بِه۪ مُسْتَمْسِكُونَ Yoksa Biz onlara bundan Kur'an'dan önce bir Kitab verdik de, onlar ona mı sarılıp-tutunuyorlar? -21 22- Hayır, onlar sadece "Gerçek şu ki biz atalarımızı bir ümmet-din üzerinde bulduk ve biz de onların bu izleri yolları üstünde gidiyoruz" dediler. 43-Zuhruf 22 بَلْ قَالُٓوا اِنَّا وَجَدْنَٓا اٰبَٓاءَنَا عَلٰٓى اُمَّةٍ وَاِنَّا عَلٰٓى اٰثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ Hayır, onlar sadece "Gerçek şu ki biz atalarımızı bir ümmet-din üzerinde bulduk ve biz de onların bu izleri yolları üstünde gidiyoruz" dediler. -22 23- İşte onlar böyledir. Senden önce de hangi memlekete bir peygamber göndermişsek mutlaka onun refah içinde şımarıp-azanları "Gerçek şu ki biz atalarımızı bir ümmet-din üzerinde bulduk ve biz onların izlerine yollarına uyanlarız" demişlerdir. 43-Zuhruf 23 وَكَذٰلِكَ مَٓا اَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ ف۪ي قَرْيَةٍ مِنْ نَذ۪يرٍ اِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَٓاۙ اِنَّا وَجَدْنَٓا اٰبَٓاءَنَا عَلٰٓى اُمَّةٍ وَاِنَّا عَلٰٓى اٰثَارِهِمْ مُقْتَدُونَ İşte onlar böyledir. Senden önce de hangi memlekete bir peygamber göndermişsek mutlaka onun refah içinde şımarıp-azanları "Gerçek şu ki biz atalarımızı bir ümmet-din üzerinde bulduk ve biz onların izlerine yollarına uyanlarız" demişlerdir. -23 24- Peygamberleri onlara "Ben size atalarınızı üstünde bulduğunuz şeyden daha doğrusunu getirmiş olsamda mı uymazsınız?" deyince onlar "Doğrusu biz, kendisiyle gönderildiğiniz şeyi inkar ediyoruz" demişlerdir. 43-Zuhruf 24 قَالَ اَوَلَوْ جِئْتُكُمْ بِاَهْدٰى مِمَّا وَجَدْتُمْ عَلَيْهِ اٰبَٓاءَكُمْۜ قَالُٓوا اِنَّا بِمَٓا اُرْسِلْتُمْ بِه۪ كَافِرُونَ Peygamberleri onlara "Ben size atalarınızı üstünde bulduğunuz şeyden daha doğrusunu getirmiş olsamda mı uymazsınız?" deyince onlar "Doğrusu biz, kendisiyle gönderildiğiniz şeyi inkar ediyoruz" demişlerdir. -24 25- Biz de onlardan intikam aldık. İşte bir bak, ayetlerimizi yalanlayanların sonu-akibeti nasıl oldu? 43-Zuhruf 25 فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّب۪ينَ۟ Biz de onlardan intikam aldık. İşte bir bak, ayetlerimizi yalanlayanların sonu-akibeti nasıl oldu? -25 26- Hani İbrahim babasına ve kavmine demişti ki "Gerçekten ben sizin tapmakta olduklarınızdan uzağım." 43-Zuhruf 26 وَاِذْ قَالَ اِبْرٰه۪يمُ لِاَب۪يهِ وَقَوْمِه۪ٓ اِنَّن۪ي بَرَٓاءٌ مِمَّا تَعْبُدُونَۙ Hani İbrahim babasına ve kavmine demişti ki "Gerçekten ben sizin tapmakta olduklarınızdan uzağım." -26 27- Ancak beni yaratan hariç. O beni hidayete doğru yola yöneltip-iletecektir. 43-Zuhruf 27 اِلَّا الَّذ۪ي فَطَرَن۪ي فَاِنَّهُ سَيَهْد۪ينِ Ancak beni yaratan hariç. O beni hidayete doğru yola yöneltip-iletecektir. -27 28- Allah bunu bu tevhidi yaklaşımı ondan sonra gelecek olanlar arasında baki-kalıcı bir kelime kıldı ki, onlar da böylece doğru yola dönsünler. 43-Zuhruf 28 وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً ف۪ي عَقِبِه۪ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ Allah bunu bu tevhidi yaklaşımı ondan sonra gelecek olanlar arasında baki-kalıcı bir kelime kıldı ki, onlar da böylece doğru yola dönsünler. -28 29- Hayır onlara zulmedilmedi. Ben onları ve atalarını, kendilerine hak ve açıklayıcı bir resul gelinceye kadar metalandırıp-geçindirdim. 43-Zuhruf 29 بَلْ مَتَّعْتُ هٰٓؤُ۬لَٓاءِ وَاٰبَٓاءَهُمْ حَتّٰى جَٓاءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُب۪ينٌ Hayır onlara zulmedilmedi. Ben onları ve atalarını, kendilerine hak ve açıklayıcı bir resul gelinceye kadar metalandırıp-geçindirdim. -29 30- Ancak kendilerine hak gelince "Bu bir sihirdir, doğrusu biz onu inkar ediyoruz" dediler. 43-Zuhruf 30 وَلَمَّا جَٓاءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هٰذَا سِحْرٌ وَاِنَّا بِه۪ كَافِرُونَ Ancak kendilerine hak gelince "Bu bir sihirdir, doğrusu biz onu inkar ediyoruz" dediler. -30 31- Ve dediler ki "Bu Kur'an, iki şehirden birinin büyük bir adamına indirilmeli değil miydi?" 43-Zuhruf 31 وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هٰذَا الْقُرْاٰنُ عَلٰى رَجُلٍ مِنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظ۪يمٍ Ve dediler ki "Bu Kur'an, iki şehirden birinin büyük bir adamına indirilmeli değil miydi?" -31 32- Senin Rabbinin rahmetini onlar mı paylaştırıyorlar? Kendilerini senden zengin görenler bilsinler ki dünya hayatında onların maişetlerini-geçimliklerini aralarında Biz paylaştırdık ve birbirlerine iş gördürmeleri için malca bir bölümünü bir bölümü üzerinde derecelerle üstün kıldık. Ancak senin Rabbinin sana olan bu rahmeti, onların toplayıp-yığmakta olduklarından daha hayırlıdır. 43-Zuhruf 32 اَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَۜ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُمْ مَع۪يشَتَهُمْ فِي الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِياًّۜ وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ Senin Rabbinin rahmetini onlar mı paylaştırıyorlar? Kendilerini senden zengin görenler bilsinler ki dünya hayatında onların maişetlerini-geçimliklerini aralarında Biz paylaştırdık ve birbirlerine iş gördürmeleri için malca bir bölümünü bir bölümü üzerinde derecelerle üstün kıldık. Ancak senin Rabbinin sana olan bu rahmeti, onların toplayıp-yığmakta olduklarından daha hayırlıdır. -32 33- Eğer insanlar heveslenecekleri refahla azıp, küfürde tek bir ümmet olacak olmasaydı, Rahman'ı inkar edenlerin hepsinin evlerine gümüşten tavanlar ve üzerinde yükselecekleri yollar-merdivenler yapardık. 43-Zuhruf 33 وَلَوْلَٓا اَنْ يَكُونَ النَّاسُ اُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمٰنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَۙ Eğer insanlar heveslenecekleri refahla azıp, küfürde tek bir ümmet olacak olmasaydı, Rahman'ı inkar edenlerin hepsinin evlerine gümüşten tavanlar ve üzerinde yükselecekleri yollar-merdivenler yapardık. -33 34- Evlerine görkemli kapılar ve üzerinde yaslanıp-dayanacakları bambaşka koltuklar. 43-Zuhruf 34 وَلِبُيُوتِهِمْ اَبْوَاباً وَسُرُراً عَلَيْهَا يَتَّكِؤُ۫نَۙ Evlerine görkemli kapılar ve üzerinde yaslanıp-dayanacakları bambaşka koltuklar. -34 35- Ve daha nice çekici süsler-mücevherler verirdik. Bütün bunlar sadece dünya hayatının metaıdır geçici yararıdır. Ahiret ise Rabbinin katında muttakiler korkup-sakınanlar içindir. 43-Zuhruf 35 وَزُخْرُفاًۜ وَاِنْ كُلُّ ذٰلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَاۜ وَالْاٰخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّق۪ينَ۟ Ve daha nice çekici süsler-mücevherler verirdik. Bütün bunlar sadece dünya hayatının metaıdır geçici yararıdır. Ahiret ise Rabbinin katında muttakiler korkup-sakınanlar içindir. -35 36- Kim Rahman'ın zikrini yüz çevirip görmezlikten gelirse, Biz ona şeytanı musallat ederiz. Artık bu şeytan onun yakın bir dostu olur. 43-Zuhruf 36 وَمَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمٰنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَاناً فَهُوَ لَهُ قَر۪ينٌ Kim Rahman'ın zikrini yüz çevirip görmezlikten gelirse, Biz ona şeytanı musallat ederiz. Artık bu şeytan onun yakın bir dostu olur. -36 37- Gerçekten bunlar bu şeytanlar, onları doğru yoldan alıkoyarlar. Onlar ise kendilerinin hidayette doğru yolda olduklarını sanırlar. 43-Zuhruf 37 وَاِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّب۪يلِ وَيَحْسَبُونَ اَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ Gerçekten bunlar bu şeytanlar, onları doğru yoldan alıkoyarlar. Onlar ise kendilerinin hidayette doğru yolda olduklarını sanırlar. -37 38- Sonunda Bize geldiği zaman şeytanına der ki "Keşke benimle senin aranda iki doğu arası uzaklığı olsaydı. Meğer sen ne kötü bir yakın-dost muşsun." 43-Zuhruf 38 حَتّٰٓى اِذَا جَٓاءَنَا قَالَ يَا لَيْتَ بَيْن۪ي وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَر۪ينُ Sonunda Bize geldiği zaman şeytanına der ki "Keşke benimle senin aranda iki doğu arası uzaklığı olsaydı. Meğer sen ne kötü bir yakın-dost muşsun." -38 39- Onlara, bu pişmanlığınız "Bugün size hiçbir yarar sağlamaz. Çünkü siz zulmettiniz. Şüphesiz siz azabda da ortaksınız" denilir. 43-Zuhruf 39 وَلَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ اِذْ ظَلَمْتُمْ اَنَّكُمْ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ Onlara, bu pişmanlığınız "Bugün size hiçbir yarar sağlamaz. Çünkü siz zulmettiniz. Şüphesiz siz azabda da ortaksınız" denilir. -39 40- Ey Resulüm yoksa sağır olanlara sen mi işittireceksin veya hakka karşı kör olanı ve açıkça bir sapıklık içinde bulunanı sen mi hidayete doğru yola erdireceksin. 43-Zuhruf 40 اَفَاَنْتَ تُسْمِــعُ الصُّمَّ اَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَنْ كَانَ ف۪ي ضَلَالٍ مُب۪ينٍ Ey Resulüm yoksa sağır olanlara sen mi işittireceksin veya hakka karşı kör olanı ve açıkça bir sapıklık içinde bulunanı sen mi hidayete doğru yola erdireceksin. -40 41- Eğer Biz seni alıp-götürsek bile mutlaka onlardan intikam alırız. 43-Zuhruf 41 فَاِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَاِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَۙ Eğer Biz seni alıp-götürsek bile mutlaka onlardan intikam alırız. -41 42- Ya da onlara vaadettiğimiz şeyi sana gösteririz. Biz elbette ki onların üstünde güç yetirenleriz. 43-Zuhruf 42 اَوْ نُرِيَنَّكَ الَّذ۪ي وَعَدْنَاهُمْ فَاِنَّا عَلَيْهِمْ مُقْتَدِرُونَ Ya da onlara vaadettiğimiz şeyi sana gösteririz. Biz elbette ki onların üstünde güç yetirenleriz. -42 43- Ey Muhammed, sana vahyedilene sımsıkı-tutun. Şüphesiz ki sen dosdoğru bir yol üzerindesin. 43-Zuhruf 43 فَاسْتَمْسِكْ بِالَّـذ۪ٓي اُو۫حِيَ اِلَيْكَۚ اِنَّكَ عَلٰى صِرَاطٍ مُسْتَق۪يمٍ Ey Muhammed, sana vahyedilene sımsıkı-tutun. Şüphesiz ki sen dosdoğru bir yol üzerindesin. -43 44- Muhakkak ki bu Kur'an, senin ve kavmin için gerçekten bir zikirdir. Siz ondan sorulacak-sorumlu tutulacaksınız. 43-Zuhruf 44 وَاِنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَلِقَوْمِكَۚ وَسَوْفَ تُسْـَٔلُونَ Muhakkak ki bu Kur'an, senin ve kavmin için gerçekten bir zikirdir. Siz ondan sorulacak-sorumlu tutulacaksınız. -44 45- Senden önce gönderdiğimiz resullerimizden duyup-bilenlere sor. Biz, Rahman'ın dışında tapılacak ilahlar kılmış mıyız? 43-Zuhruf 45 وَسْـَٔلْ مَنْ اَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُسُلِنَاۗ اَجَعَلْنَا مِنْ دُونِ الرَّحْمٰنِ اٰلِهَةً يُعْبَدُونَ۟ Senden önce gönderdiğimiz resullerimizden duyup-bilenlere sor. Biz, Rahman'ın dışında tapılacak ilahlar kılmış mıyız? -45 46- Andolsun ki Biz Musa'yı Firavun'a ve onun 'önde gelen çevresine' ayetlerimizle gönderdik. Onlara "Gerçekten ben, alemlerin Rabbinin resulüyüm-elçisiyim" dedi. 43-Zuhruf 46 وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا مُوسٰى بِاٰيَاتِنَٓا اِلٰى فِرْعَوْنَ وَمَلَا۬ئِه۪ فَقَالَ اِنّ۪ي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَم۪ينَ Andolsun ki Biz Musa'yı Firavun'a ve onun 'önde gelen çevresine' ayetlerimizle gönderdik. Onlara "Gerçekten ben, alemlerin Rabbinin resulüyüm-elçisiyim" dedi. -46 47- Fakat Musa onlara ayetlerimizle geldiği zaman gördü ki onlar bunlara ayetlerimize gülüp-alay ediyorlar. 43-Zuhruf 47 فَلَمَّا جَٓاءَهُمْ بِاٰيَاتِنَٓا اِذَا هُمْ مِنْهَا يَضْحَكُونَ Fakat Musa onlara ayetlerimizle geldiği zaman gördü ki onlar bunlara ayetlerimize gülüp-alay ediyorlar. -47 48- Oysa Biz onlara biri diğerinden büyük olmayan hiçbir ayet mucize göstermedik. Anlayıp-inkardan hakka dönerler diye Biz onları kıtlık, tufan, çekirge gibi türlü azabla yakalayıverdik. 43-Zuhruf 48 وَمَا نُر۪يهِمْ مِنْ اٰيَةٍ اِلَّا هِيَ اَكْبَرُ مِنْ اُخْتِهَاۘ وَاَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ Oysa Biz onlara biri diğerinden büyük olmayan hiçbir ayet mucize göstermedik. Anlayıp-inkardan hakka dönerler diye Biz onları kıtlık, tufan, çekirge gibi türlü azabla yakalayıverdik. -48 49- Ve onlar ilk azabımızı görünce dediler ki "Ey sihirbaz. Sende olan ahdi sana verdiği söz adına bizim için Rabbine dua et bu azabı kaldırsın ki, biz gerçekten hidayete doğru yola gelenler olacağız." 43-Zuhruf 49 وَقَالُوا يَٓا اَيُّهَ السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ اِنَّـنَا لَمُهْتَدُونَ Ve onlar ilk azabımızı görünce dediler ki "Ey sihirbaz. Sende olan ahdi sana verdiği söz adına bizim için Rabbine dua et bu azabı kaldırsın ki, biz gerçekten hidayete doğru yola gelenler olacağız." -49 50- Fakat onlardan azabı kaldırıp-giderince görüldü ki onlar hemen sözlerinden dönüp andlarını bozuyorlar. 43-Zuhruf 50 فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ اِذَا هُمْ يَنْكُثُونَ Fakat onlardan azabı kaldırıp-giderince görüldü ki onlar hemen sözlerinden dönüp andlarını bozuyorlar. -50 51- Firavun kendi kavmi içinde seslenerek dedi ki "Ey kavmim. Mısır'ın mülkü ve altımdan akmakta olan bu ırmaklar benim değil mi? Hala mı görmüyorsunuz?" 43-Zuhruf 51 وَنَادٰى فِرْعَوْنُ ف۪ي قَوْمِه۪ قَالَ يَا قَوْمِ اَلَيْسَ ل۪ي مُلْكُ مِصْرَ وَهٰذِهِ الْاَنْهَارُ تَجْر۪ي مِنْ تَحْت۪يۚ اَفَلَا تُبْصِرُونَۜ Firavun kendi kavmi içinde seslenerek dedi ki "Ey kavmim. Mısır'ın mülkü ve altımdan akmakta olan bu ırmaklar benim değil mi? Hala mı görmüyorsunuz?" -51 52- Yoksa ben, neredeyse söz ve meramını anlatamayacak durumda bulunan şu acizden zavallı adamdan daha hayırlı değil miyim? 43-Zuhruf 52 اَمْ اَنَا۬ خَيْرٌ مِنْ هٰذَا الَّذ۪ي هُوَ مَه۪ينٌ وَلَا يَكَادُ يُب۪ينُ Yoksa ben, neredeyse söz ve meramını anlatamayacak durumda bulunan şu acizden zavallı adamdan daha hayırlı değil miyim? -52 53- Eğer o doğru söylüyorsa üzerine altından bilezikler atılıp-verilmeli, ya da kendisiyle beraber yardımcı melekler gelmeli değil miydi? 43-Zuhruf 53 فَلَوْلَٓا اُلْقِيَ عَلَيْهِ اَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ اَوْ جَٓاءَ مَعَهُ الْمَلٰٓئِكَةُ مُقْتَرِن۪ينَ Eğer o doğru söylüyorsa üzerine altından bilezikler atılıp-verilmeli, ya da kendisiyle beraber yardımcı melekler gelmeli değil miydi? -53 54- Firavun böylece kendi kavmini küçümsedi, onlar da ona itaat ettiler. Gerçekten onlar fasık yoldan çıkmış bir kavimdi. 43-Zuhruf 54 فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَاَطَاعُوهُۜ اِنَّهُمْ كَانُوا قَوْماً فَاسِق۪ينَ Firavun böylece kendi kavmini küçümsedi, onlar da ona itaat ettiler. Gerçekten onlar fasık yoldan çıkmış bir kavimdi. -54 55- Sonunda Bizi Bizimle olan kullarımızı eseflendirip-üzünce onlardan intikam aldık, hepsini suda-boğduk. 43-Zuhruf 55 فَلَمَّٓا اٰسَفُونَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَاَغْرَقْنَاهُمْ اَجْمَع۪ينَۙ Sonunda Bizi Bizimle olan kullarımızı eseflendirip-üzünce onlardan intikam aldık, hepsini suda-boğduk. -55 56- Böylece onları sonradan aynı küfür yolunda gelecekler için bir selef bir geçmiş ve ibret misali kıldık. 43-Zuhruf 56 فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفاً وَمَثَلاً لِلْاٰخِر۪ينَ۟ Böylece onları sonradan aynı küfür yolunda gelecekler için bir selef bir geçmiş ve ibret misali kıldık. -56 57- Meryem oğlu İsa bir misal olarak anlatılınca senin kavmin hemen ondan bir delil bulduklarını sanarak bağrışmaya başladılar. 43-Zuhruf 57 وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلاً اِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ Meryem oğlu İsa bir misal olarak anlatılınca senin kavmin hemen ondan bir delil bulduklarını sanarak bağrışmaya başladılar. -57 58- Dediler ki "Bizim ilahlarımız mı hayırlı yoksa o mu?" Bunu bu misali sırf seninle tartışmak için ortaya attılar. Hayır, onlar düşman-kavgacı bir kavimdir. 43-Zuhruf 58 وَقَالُٓوا ءَاٰلِهَتُنَا خَيْرٌ اَمْ هُوَۜ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ اِلَّا جَدَلاًۜ بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ Dediler ki "Bizim ilahlarımız mı hayırlı yoksa o mu?" Bunu bu misali sırf seninle tartışmak için ortaya attılar. Hayır, onlar düşman-kavgacı bir kavimdir. -58 59- O sadece kendisine nimet verdiğimiz ve İsrailoğullarına örnek kıldığımız bir kuldur. 43-Zuhruf 59 اِنْ هُوَ اِلَّا عَبْدٌ اَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلاً لِبَن۪ٓي اِسْرَٓائ۪ـلَۜ O sadece kendisine nimet verdiğimiz ve İsrailoğullarına örnek kıldığımız bir kuldur. -59 60- Eğer Biz dilemiş olsaydık elbette sizden melekler kılardık da, yeryüzünde sizin yerinize geçer halef olurlardı. 43-Zuhruf 60 وَلَوْ نَشَٓاءُ لَجَعَلْنَا مِنْكُمْ مَلٰٓئِكَةً فِي الْاَرْضِ يَخْلُفُونَ Eğer Biz dilemiş olsaydık elbette sizden melekler kılardık da, yeryüzünde sizin yerinize geçer halef olurlardı. -60 61- Hiç şüphesiz o, kıyamet saati için bir ilimdir. Öyleyse onda sakın kuşkuya kapılmayın ve bana uyun. Dosdoğru olan yol budur. 43-Zuhruf 61 وَاِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِۜ هٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَق۪يمٌ Hiç şüphesiz o, kıyamet saati için bir ilimdir. Öyleyse onda sakın kuşkuya kapılmayın ve bana uyun. Dosdoğru olan yol budur. -61 62- Şeytan sakın sizi bundan alıkoymasın. Gerçekten o, sizin için apaçık bir düşmandır. 43-Zuhruf 62 وَلَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُۚ اِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُب۪ينٌ Şeytan sakın sizi bundan alıkoymasın. Gerçekten o, sizin için apaçık bir düşmandır. -62 63- İsa açık belgelerle-delillerle geldiği zaman dedi ki "Ben size hikmetle ve hakkında ihtilafa düştüklerinizin bir kısmını size açıklamak için geldim. Artık Allah'dan korkup-sakının ve bana itaat edin." 43-Zuhruf 63 وَلَمَّا جَٓاءَ ع۪يسٰى بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُمْ بِالْحِكْمَةِ وَلِاُبَيِّنَ لَكُمْ بَعْضَ الَّذ۪ي تَخْتَلِفُونَ ف۪يهِۚ فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِ İsa açık belgelerle-delillerle geldiği zaman dedi ki "Ben size hikmetle ve hakkında ihtilafa düştüklerinizin bir kısmını size açıklamak için geldim. Artık Allah'dan korkup-sakının ve bana itaat edin." -63 64- Şüphesiz ki Allah, O benim de Rabbim, sizin de Rabbinizdir. Öyleyse O'na kulluk edin. Dosdoğru olan yol budur. 43-Zuhruf 64 اِنَّ اللّٰهَ هُوَ رَبّ۪ي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُۜ هٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَق۪يمٌ Şüphesiz ki Allah, O benim de Rabbim, sizin de Rabbinizdir. Öyleyse O'na kulluk edin. Dosdoğru olan yol budur. -64 65- Fakat içlerinden birtakım fırkalar ihtilafa düştüler. Artık elim-acıklı bir günün azabından dolayı vay o zulmetmiş olanlara. 43-Zuhruf 65 فَاخْتَلَفَ الْاَحْزَابُ مِنْ بَيْنِهِمْۚ فَوَيْلٌ لِلَّذ۪ينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ يَوْمٍ اَل۪يمٍ Fakat içlerinden birtakım fırkalar ihtilafa düştüler. Artık elim-acıklı bir günün azabından dolayı vay o zulmetmiş olanlara. -65 66- Onlar hiç farkında değillerken kendilerine ansızın geliverecek olan kıyamet saatinden başkasını mı bekliyorlar? 43-Zuhruf 66 هَلْ يَنْظُرُونَ اِلَّا السَّاعَةَ اَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ Onlar hiç farkında değillerken kendilerine ansızın geliverecek olan kıyamet saatinden başkasını mı bekliyorlar? -66 67- O gün muttakiler korkup-sakınanlar dışında dostlar birbirlerine bir kısmı, bir kısmına düşman olurlar. 43-Zuhruf 67 اَلْاَخِلَّٓاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ اِلَّا الْمُتَّق۪ينَۜ‌۟ O gün muttakiler korkup-sakınanlar dışında dostlar birbirlerine bir kısmı, bir kısmına düşman olurlar. -67 68- Allah sakınanlara buyurur ki "Ey kullarım, bugün size korku yoktur ve siz hüzne kapılacak da değilsiniz." 43-Zuhruf 68 يَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَلَٓا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَۚ Allah sakınanlara buyurur ki "Ey kullarım, bugün size korku yoktur ve siz hüzne kapılacak da değilsiniz." -68 69- Onlar, Benim ayetlerime iman edenler ve müslüman olanlardır. 43-Zuhruf 69 اَلَّذ۪ينَ اٰمَنُوا بِاٰيَاتِنَا وَكَانُوا مُسْلِم۪ينَۚ Onlar, Benim ayetlerime iman edenler ve müslüman olanlardır. -69 70- Siz ve eşleriniz cennete girin, 'sevinç içinde ağırlanacaksınız.' 43-Zuhruf 70 اُدْخُلُوا الْجَنَّةَ اَنْتُمْ وَاَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ Siz ve eşleriniz cennete girin, 'sevinç içinde ağırlanacaksınız.' -70 71- Onların etrafında altın tepsiler ve kadehlerle dolaşılır. Orada nefislerin arzu ettiği ve gözlerin görmekten hoşlandığı lezzet aldığı her şey vardır. Ve siz orada ebedi kalacak olanlarsınız." 43-Zuhruf 71 يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِصِحَافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَاَكْوَابٍۚ وَف۪يهَا مَا تَشْتَه۪يهِ الْاَنْفُسُ وَتَلَذُّ الْاَعْيُنُۚ وَاَنْتُمْ ف۪يهَا خَالِدُونَۚ Onların etrafında altın tepsiler ve kadehlerle dolaşılır. Orada nefislerin arzu ettiği ve gözlerin görmekten hoşlandığı lezzet aldığı her şey vardır. Ve siz orada ebedi kalacak olanlarsınız." -71 72- İşte yaptıklarınız sebebiyle varis olduğunuz cennet budur. 43-Zuhruf 72 وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّت۪ٓي اُو۫رِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ İşte yaptıklarınız sebebiyle varis olduğunuz cennet budur. -72 73- Orada sizin için birçok meyveler vardır, onlardan yersiniz. 43-Zuhruf 73 لَكُمْ ف۪يهَا فَاكِهَةٌ كَث۪يرَةٌ مِنْهَا تَأْكُلُونَ Orada sizin için birçok meyveler vardır, onlardan yersiniz. -73 74- Muhakkak ki mücrimler suçlu-günahkarlar, cehennem azabı içinde ebedi kalacak olanlardır. 43-Zuhruf 74 اِنَّ الْمُجْرِم۪ينَ ف۪ي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَۚ Muhakkak ki mücrimler suçlu-günahkarlar, cehennem azabı içinde ebedi kalacak olanlardır. -74 75- Onlardan azab hafifletilmez ve onlar da onun azabın içinde umudlarını tamamen kaybetmiş kimselerdir. 43-Zuhruf 75 لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ ف۪يهِ مُبْلِسُونَۚ Onlardan azab hafifletilmez ve onlar da onun azabın içinde umudlarını tamamen kaybetmiş kimselerdir. -75 76- Biz onlara zulmetmedik fakat onların kendileri zalimlerdir. 43-Zuhruf 76 وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلٰكِنْ كَانُوا هُمُ الظَّالِم۪ينَ Biz onlara zulmetmedik fakat onların kendileri zalimlerdir. -76 77- Cehennem bekçisine "Ey malik, Rabbin bizim işimizi bitirsin" diye haykırdılar. O da "Gerçekten siz bu durumda kalacak olanlarsınız" dedi. 43-Zuhruf 77 وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَۜ قَالَ اِنَّكُمْ مَاكِثُونَ Cehennem bekçisine "Ey malik, Rabbin bizim işimizi bitirsin" diye haykırdılar. O da "Gerçekten siz bu durumda kalacak olanlarsınız" dedi. -77 78- Andolsun ki Biz size hakkı getirdik fakat sizin bir çoğunuz hakkı kerih-çirkin görenlerdiniz". 43-Zuhruf 78 لَقَدْ جِئْنَاكُمْ بِالْحَقِّ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ Andolsun ki Biz size hakkı getirdik fakat sizin bir çoğunuz hakkı kerih-çirkin görenlerdiniz". -78 79- Yoksa onlar kendilerince karar verip-işi sağlam mı tuttular? Fakat Biz de işimizi ve kararımızı sağlam tutanlarız. 43-Zuhruf 79 اَمْ اَبْرَمُٓوا اَمْراً فَاِنَّا مُبْرِمُونَۚ Yoksa onlar kendilerince karar verip-işi sağlam mı tuttular? Fakat Biz de işimizi ve kararımızı sağlam tutanlarız. -79 80- Yoksa onlar Bizim kendilerinin sırlarını ve fısıltılarını-gizli konuşmalarını işitmediğimizi mi sanıyorlar? Hayır işitiyoruz ve onların yanlarındaki elçilerimiz de her şeyi yazıyorlar. 43-Zuhruf 80 اَمْ يَحْسَبُونَ اَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوٰيهُمْۜ بَلٰى وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ Yoksa onlar Bizim kendilerinin sırlarını ve fısıltılarını-gizli konuşmalarını işitmediğimizi mi sanıyorlar? Hayır işitiyoruz ve onların yanlarındaki elçilerimiz de her şeyi yazıyorlar. -80 81- De ki "Eğer Rahman'ın gerçekten bir çocuğu olsaydı, bu bir beşer değil İlah olacağı için ona kulluk edenlerin ilki ben olurdum. 43-Zuhruf 81 قُلْ اِنْ كَانَ لِلرَّحْمٰنِ وَلَدٌۗ فَاَنَا۬ اَوَّلُ الْعَابِد۪ينَ De ki "Eğer Rahman'ın gerçekten bir çocuğu olsaydı, bu bir beşer değil İlah olacağı için ona kulluk edenlerin ilki ben olurdum. -81 82- Göklerin ve yerin Rabbi, Arş'ın da Rabbi olan Allah sübhandır onların vasıflandırmalarından münezzehtir-yücedir. 43-Zuhruf 82 سُبْحَانَ رَبِّ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ Göklerin ve yerin Rabbi, Arş'ın da Rabbi olan Allah sübhandır onların vasıflandırmalarından münezzehtir-yücedir. -82 83- Artık sen onları bırak, kendilerine vaadedilen günlerine kavuşuncaya kadar oynayıp-oyalansınlar. 43-Zuhruf 83 فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتّٰى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذ۪ي يُوعَدُونَ Artık sen onları bırak, kendilerine vaadedilen günlerine kavuşuncaya kadar oynayıp-oyalansınlar. -83 84- Göklerde ilah ve yerde ilah olan O'dur. O Hakim'dir hüküm ve hikmet sahibidir, Alim'dir herşeyi hakkıyle bilendir. 43-Zuhruf 84 وَهُوَ الَّذ۪ي فِي السَّمَٓاءِ اِلٰهٌ وَفِي الْاَرْضِ اِلٰهٌۜ وَهُوَ الْحَك۪يمُ الْعَل۪يمُ Göklerde ilah ve yerde ilah olan O'dur. O Hakim'dir hüküm ve hikmet sahibidir, Alim'dir herşeyi hakkıyle bilendir. -84 85- Göklerin, yerin ve ikisi arasında bulunanların mülkü Kendisine ait olan Allah çok yücedir-mukaddestir. Kıyamet saatinin ilmi O'nun katındadır ve siz O'na döndürüleceksiniz. 43-Zuhruf 85 وَتَبَارَكَ الَّذ۪ي لَهُ مُلْكُ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَاۚ وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِۚ وَاِلَيْهِ تُرْجَعُونَ Göklerin, yerin ve ikisi arasında bulunanların mülkü Kendisine ait olan Allah çok yücedir-mukaddestir. Kıyamet saatinin ilmi O'nun katındadır ve siz O'na döndürüleceksiniz. -85 86- O'nun dışında tapmakta oldukları şefaatte bulunmaya malik değildirler. Ancak hak ile şehadet edenler bunun dışındadır ve onlar kimlere şefaat edebileceklerini bilirler. 43-Zuhruf 86 وَلَا يَمْلِكُ الَّذ۪ينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ اِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ O'nun dışında tapmakta oldukları şefaatte bulunmaya malik değildirler. Ancak hak ile şehadet edenler bunun dışındadır ve onlar kimlere şefaat edebileceklerini bilirler. -86 87- Andolsun ki onlara "Kendilerini kim yarattı?" diye soracak olursan kesinlikle "Allah" derler. O halde haktan nasıl da çevrilip-döndürülüyorlar? 43-Zuhruf 87 وَلَئِنْ سَاَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللّٰهُ فَاَنّٰى يُؤْفَكُونَۙ Andolsun ki onlara "Kendilerini kim yarattı?" diye soracak olursan kesinlikle "Allah" derler. O halde haktan nasıl da çevrilip-döndürülüyorlar? -87 88- Onun Resulümün "Ya Rab" demesi hakkı için, onlar imana gelmez bir kavimdirler. 43-Zuhruf 88 وَق۪يلِه۪ يَا رَبِّ اِنَّ هٰٓؤُ۬لَٓاءِ قَوْمٌ لَا يُؤْمِنُونَۢ Onun Resulümün "Ya Rab" demesi hakkı için, onlar imana gelmez bir kavimdirler. -88 89- Şimdi sen üzülmeksizin onlardan vazgeç onlara aldırma ve "Selam" de. Artık yakında bileceklerdir. 43-Zuhruf 89 فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌۜ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ Şimdi sen üzülmeksizin onlardan vazgeç onlara aldırma ve "Selam" de. Artık yakında bileceklerdir. -89

biz bu kitabı mekke ve çevresine gönderdik